சொல் ஒரு சொல் - ஏன்?

சொல் ஒரு சொல் எனும் உங்கள் பதிவு எனக்குப் பிடித்ததே! ஆனாலும், இது ஒரு பின்னோக்கு கருத்து,... புது சொற்களை தமிழில் கொண்டு வரும் முயற்சிக்கு பின்னடைவு எனும் குற்றச்சாட்டுக்கு உங்கள் பதில் என்ன?

இது தான் எஸ்.கே. 'சுடர்' தொடர்ப்பதிவிற்காக என்னிடம் கேட்ட கேள்வி. இந்தக் கேள்விக்கு சுருக்கமாக பதில் சொல்லி விட்டிருக்கலாம். ஆனால் இந்தக் கேள்வியில் இருக்கும் கருத்தை ஒட்டியும் வெட்டியும் கடந்த சில நாட்களாக வலைப்பதிவுகளில் நடைபெற்று வரும் விவாதங்களுக்கும் என் கருத்துகளைச் சொல்ல வேண்டும் என்று எண்ணினேன். அதனால் இதனைத் தனிப்பதிவாக இடுகின்றேன். 'சொல் ஒரு சொல்' பதிவில் என்னுடன் இராகவனும், கோவி.கண்ணன் அண்ணாவும் இணைந்து இடுகைகள் இட்டுவருகின்றனர். அவர்களுக்கும் நான் இந்தப் பதிவில் சொல்லப்போகும் கருத்துகளில் பெரும்பான்மையானவற்றில் ஒப்புதல் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். எங்கெல்லாம் அவர்களுக்கு மாற்றுக் கருத்து இருக்கிறதோ அவற்றை அவர்கள் தயங்காமல் சொல்லுவார்கள் என்று எதிர்பார்க்கிறேன். அவர்கள் மட்டுமின்றி மற்றவர்களும் தங்கள் கருத்துகளைத் தயங்காமல் சொல்லுங்கள்.

***

முதலில் மேலே கேள்வியில் இருக்கும் கருத்தினை ஒட்டியும் வெட்டியும் வரும் கருத்துகளைச் சுருக்கமாகப் பட்டியல் இடலாம்.

ஒட்டி வரும் கருத்துகள்:

1. ஆங்கிலம் எந்த வித தயக்கங்களும் இன்றி வேற்று மொழிச் சொற்களை ஏற்றுக் கொண்டதால் ஆங்கிலம் வளர்ந்து வருகிறது. தமிழில் இருக்கும் வேற்று மொழிச் சொற்களுக்குத் தமிழ்ச்சொற்களைப் பரிந்துரைப்பதின் மூலம் அப்படிப் பரிந்துரைப்பவர்கள் தமிழை ஒரு தேக்க நிலைக்குக் கொண்டு செல்கின்றனர். அது தமிழுக்கு ஒரு பின்னடைவு. அப்படி தமிழ்ச்சொற்களைப் பரிந்துரைக்கும் போது கடினமான சொற்களைப் பயன்படுத்தி சாதாரண மக்கள் புரிந்து கொள்ள முடியாத படி எழுதுகிறார்கள். அப்படி எல்லாம் எழுதிக் கொண்டிருந்தால் தமிழில் எழுதுவதற்கே சாதாரண மக்களுக்கு ஆர்வம் போய்விடும். அப்படி நடந்தால் அது தமிழுக்கு வளர்ச்சியைத் தருமா?

2. இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் இருக்கும் எல்லா மொழிகளிலும் வடமொழியான சமஸ்கிருதத்தின் தாக்கம் இருக்கின்றது. தமிழ் மட்டும் விதிவிலக்கு இல்லை. சமஸ்கிருதத்தின் துணையில்லாமல் தமிழால் இருக்க முடியாது.

3. ஸ்டாலின், இஸ்லாம், சரஸ்வதி, சுரேஷ், சமஸ்கிருதம் போன்ற வேற்று மொழிச் சொற்களை இசுடாலின், இசுலாம், சரசுவதி, சுரேசு, சமசுகிருதம் என்று எழுதுவதைப் பார்க்கும் போது கண் கூசுகிறது. இப்படி எழுதுவது கொடுந்தமிழ்.
4. மொழி என்பது ஒருவர் எண்ணத்தை மற்றவருக்குச் சொல்வதற்கு ஏற்பட்ட வழி. அவ்வளவு தான். நான் சொல்வதை யாரிடம் நான் சொல்கிறேனோ அவர்களுக்குப் புரிந்தால் போதும். அது எந்த மொழிச் சொற்களைக் கொண்டு சொல்லியிருந்தாலும் சரி. காலம் மாறுகையில் இப்படிப்பட்ட மாறுதல்கள் நடந்தே தீரும்; இவற்றைத் தடுக்க நினைப்பது பிற்போக்குத்தனம்.


கேள்வியில் இருக்கும் கருத்துக்கு மாற்றாக வரும் கருத்துகள்:

1. வேற்று மொழிச் சொற்கள் தமிழ்ச் சொற்களை வழக்கிழக்கச் செய்கின்றன. ஒரு மொழியை அழிக்க அதன் சொற்களை வழக்கிழக்கச் செய்வதே எளிய வழி.

2. வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்குவதால் வேற்று மொழியினர் / ஆதிக்க வகுப்பினர் தமிழ் மக்களை / அடக்கப்பட்ட வகுப்பினரை மேன்மேலும் அடக்குமுறைக்கு ஆளாக்குகின்றனர். வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்கி அவர்கள் ஏதோ மேதாவிகளைப் போல் தோற்றமளித்து வேற்று மொழிச் சொற்களைப் பயன்படுத்தத் தெரியாத அப்பாவிகளை எளிதாக மன அளவில் அடக்குமுறைக்கு ஆளாக்குகிறார்கள்.

***

எனக்கு இரண்டு தாய்மொழிகள். இரண்டாவது தாய்மொழி தமிழ். சௌராஷ்ட்ரனாய் இருப்பது இந்தப் பிரச்சனையில் எனக்கு ஒரு ஆழ்ந்த பார்வையைக் கொடுத்திருக்கிறது. இரு தலைமுறைக்கு முன்னர் சௌராஷ்ட்ரர்கள் பல நல்ல சௌராஷ்ட்ரச் சொற்களை எளிதாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். என் பெற்றோர்களின் தலைமுறை சௌராஷ்ட்ரத்தில் பேசும் போது நிறைய தமிழ்ச்சொற்களைப் புழங்கத் தொடங்கியது. என் தலைமுறையினர் தமிழ்ச்சொற்களையும் ஆங்கிலச் சொற்களையும் கலந்து தான் சௌராஷ்ட்ரம் பேசுகின்றனர் (பேசுகிறோம்). அவர்கள் பெற்றோர்கள் பேசிய சொற்களை என் பெற்றோர்களின் தலைமுறையினர் புரிந்து கொண்டனர் - ஆனால் அவற்றை எங்களிடம் தரவில்லை. அதனால் எங்களிடம் சௌராஷ்ட்ரம் பேச தேவையான எல்லா சொற்களும் இல்லை; அதனால் எங்கள் எண்ணங்களை நன்கு வெளிப்படுத்த வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்க வேண்டிய கட்டாயம்.

இன்னொன்றையும் சொல்கிறேன். 19ம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மதுரையில் வாழ்ந்த நடனகோபால நாயகி சுவாமிகள் இயற்றிய சௌராஷ்ட்ர மொழிப் பாடல்கள் எதுவுமே என் தலைமுறையினருக்குப் புரியாது. ஆங்காங்கே ஒரு சில சொற்கள் புரியும். அவ்வளவு தான். அவ்வளவு ஏன்? என் தந்தையாரிடமும் என் மாமனாரிடமும் ஒரு முறை டி.எம்.எஸ். பாடிய இந்தச் சௌராஷ்ட்ர பாடல்களைப் போட்டுக் காண்பித்தேன். அவர்களுக்கும் அதே நிலை தான். 'நம் மொழி என்று தெரிகிறது. ஆனால் எல்லா சொற்களும் புரியவில்லை' என்கிறார்கள். பாடலை எழுத்து வடிவில் பார்த்தால் புரியாமல் போகலாம். பாட்டாகப் பாடும் போது கூடப் புரியவில்லை என்றால்? அதுவும் ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்னால் எழுதியவற்றை. அப்படி என்றால் எத்தனை இழப்பு ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும்?

என் நல்வினைப்பயன் இந்தப் பாடல்களில் இருக்கும் பெரும்பான்மையான சொற்கள் எனக்குப் புரிகின்றன. செந்தமிழும் நாப்பழக்கம் என்பார்களே. அது எல்லா மொழிகளுக்கும் பொருந்தும். மொழி ஆர்வத்தால் சௌராஷ்ட்ர மொழியின் சொற்களும் புரிகின்றன. சிவமுருகனைத் தவிர்த்து இந்த பாடல்களை முழுதாகப் புரிந்து கொள்ளும் எங்கள் தலைமுறையினரை நான் இன்னும் பார்க்கவில்லை. இந்தக் காரணத்தால் தான் சிவமுருகனும் நானும் நாயகி சுவாமிகளின் பாடல்களுக்கு விளக்கம் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறோம் - அப்போதாவது சௌராஷ்ட்ர இளைஞர்களுக்கு தங்கள் மொழியில் உள்ள பாடல்கள் புரியுமே என்று.

கால்கரி சிவா அண்ணாவுடனும், அவருடைய அண்ணனுடனும் பேசும் போது அவர்கள் என் சொற்தொகையில் (Vocabulary) இல்லாத சில சொற்களைப் புழங்கக் கண்டேன். அவர்கள் என்னை விட மூத்தவர்கள்; எனக்கும் முன்னாலேயே மதுரையை விட்டுக் கிளம்பியவர்கள் என்பதை அதன் மூலமே சொல்லிவிடலாம். என்னுடைய மொழி ஆர்வத்தையும் மீறி அவர்கள் புழங்கிய அந்த சௌராஷ்ட்ர சொற்கள் ஏன் என் சொற்தொகையில் இல்லை? இப்படியே இருந்தால் யாருக்கு நட்டம்? எனக்கும் சௌராஷ்ட்ரத்திற்கும் தானே.

இந்த நிலைக்கு என் முன்னோர்களை மட்டுமே குறை கூற விரும்பவில்லை. இந்த மாற்றங்கள் நிகழ்ந்ததற்கு பல சமூக, வரலாற்றுக் காரணிகள் இருக்கின்றன. அவற்றைப் பற்றி பேசுவது இந்தப் பதிவின் நோக்கத்திற்குத் தேவையில்லாதது என்பதால் இத்துடன் நிறுத்திக் கொள்கிறேன்.

***

என் பின்புலத்தைச் சொன்னது என் கருத்துகள் எந்த இடத்திலிருந்து வருகின்றன என்று காட்டுவதற்காகத் தான். அது மட்டுமின்றி கற்பது இரண்டு வகை - தானே பட்டு கற்றுக் கொள்வது; மற்றவர்களைப் பார்த்துக் கற்றுக் கொள்வது. தமிழ் இங்கே சௌராஷ்ட்ரத்தைப் பார்த்துக் கற்றுக் கொள்ளலாம் என்று நினைத்தேன். (சௌராஷ்ட்ரத்தை எந்த வகையிலும் நான் தாழ்த்தி எழுதவில்லை என்றே நினைக்கிறேன். அப்படி யாருக்காவது தோன்றினால் குறிப்பிட்டுச் சொல்லுங்கள்).

மேலே ஒட்டியும் வெட்டியும் வருகின்ற கருத்துகளின் பின்னால் பல அரசியல் காரணங்கள் இருக்கின்றன என்பதை அறிவேன். நான் சொல்வதும் என் புரிதல், நம்பிக்கை, அனுபவம் போன்றவற்றின் அடிப்படையிலேயே இருப்பதால் ஏதோ ஒரு அரசியல் சார்பாகத் தோன்றலாம். நான் சொல்வதே உண்மை. மற்ற கருத்துகள் எல்லாம் பொய் என்று எண்ணவில்லை.

***

இப்போது கருத்துகள் ஒவ்வொன்றாக எடுத்துப் பேசலாம். முதலில் எஸ்.கே.யின் கேள்வியை ஒட்டி வரும் கருத்துகளைப் பார்ப்போம்.

1. ஆங்கிலம் எந்த வித தயக்கங்களும் இன்றி வேற்று மொழிச் சொற்களை ஏற்றுக் கொண்டதால் ஆங்கிலம் வளர்ந்து வருகிறது. தமிழில் இருக்கும் வேற்று மொழிச் சொற்களுக்குத் தமிழ்ச்சொற்களைப் பரிந்துரைப்பதின் மூலம் அப்படிப் பரிந்துரைப்பவர்கள் தமிழை ஒரு தேக்க நிலைக்குக் கொண்டு செல்கின்றனர். அது தமிழுக்கு ஒரு பின்னடைவு. அப்படி தமிழ்ச்சொற்களைப் பரிந்துரைக்கும் போது கடினமான சொற்களைப் பயன்படுத்தி சாதாரண மக்கள் புரிந்து கொள்ள முடியாத படி எழுதுகிறார்கள். அப்படி எல்லாம் எழுதிக் கொண்டிருந்தால் தமிழில் எழுதுவதற்கே சாதாரண மக்களுக்கு ஆர்வம் போய்விடும். அப்படி நடந்தால் அது தமிழுக்கு வளர்ச்சியைத் தருமா?

ஆங்கிலத்தில் வேற்று மொழிச் சொற்களைத் தயக்கமின்றி ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். உண்மை. சொற்களின் குறை இருக்கும் போது வேற்று மொழிச் சொற்களை எடுத்துக் கொள்வதில் எந்த தயக்கமும் தேவையில்லை. அதனைத் தான் ஆங்கிலம் செய்கிறது. ஆனால் அது தான் ஆங்கிலத்தின் வளர்ச்சிக்குக் காரணம் என்பது சரியில்லை. ஆங்கிலம் வளர்வதற்கு வேறு காரணிகள் இருக்கின்றன. முன்னாள் உலக வல்லரசும் இன்னாள் உலக வல்லரசும் ஆங்கிலம் பேசியதாலும் பேசுவதாலும் மற்றவர்கள் ஆங்கிலம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய நிலை இருக்கிறது. அந்த வலுவில் தான் ஆங்கிலம் வளர்கிறதே அன்றி வேற்று மொழிச் சொற்களை ஏற்றுக் கொள்வதால் இல்லை. மேலே சொன்னது போல் வேற்று மொழிச் சொற்களை ஏற்றுக் கொள்வது அந்த மொழியில் அந்தச் சொற்கள் இல்லாததால்.

ஆங்கிலத்தில் ஏற்கனவே சொற்கள் இருந்து அந்தச் சொற்களுக்குப் பதிலாக வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்கினால் அது தவறு. அது மொழி அழிவதற்குத் தான் வழி வகுக்கும். ஆங்கிலத்திற்கு இருக்கும் மற்ற காரணிகள் இல்லாத மொழிகளுக்கு இது இன்னும் அதிகமான உண்மை என்பதை உணரவேண்டும். சௌராஷ்ட்ரம் ஒரு எடுத்துக்காட்டு.

இன்று நாம் தமிழில் மற்ற மொழிச் சொற்களைக் கலந்து பேசுகிறோம். அதனால் மிக எளிதான பாரதியார் பாடல்களுக்குக் கூட விளக்கம் சொல்ல வேண்டிய நிலைக்குச் சென்று கொண்டிருக்கிறோம். இது நல்லதில்லை.

பல நூற்றாண்டு கால இலக்கியங்கள் இருக்கும் தமிழ் போன்ற செம்மொழிகளில் மனிதனின் கருத்துகளில் பெரும்பான்மையானவற்றைச் சொல்வதற்குச் சொற்கள் இருக்கின்றன. அவற்றை மீண்டும் புழக்கத்தில் கொண்டு வருவது அந்த மொழி அழியாமல் காப்பாற்றும். அதனை விட்டு வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்குவது தான் மொழி வளர்வதற்கு வழி என்ற தவறான எண்ணத்தால் வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்கத் தொடங்கினால் தமிழை மறந்துவிட்டு வேற்று மொழியையே பேசும் காலம் வர நெடுங்காலம் செல்லாது.

எல்லா கருத்துகளையும் கூற தமிழில் சொற்கள் இருக்கின்றன என்று சொல்ல இயலாது. புதிதாக வந்த அறிவியல் சொற்களுக்கு நேரான சொற்கள் தமிழில் இல்லாமல் இருக்கலாம். அப்போது அவற்றிற்கு ஏற்ற கலைச்சொற்களைத் தமிழில் பரிந்துரைத்துப் புழங்கச் செய்வது தமிழை வளர்க்குமா? வேற்று மொழிச் சொற்களை அந்த நேரத்தில் புழங்குவது தமிழை வளர்க்குமா?

அப்படி பரிந்துரைக்கப்படும் சொற்களில் எது கடினம் எது எளிது என்பது அவரவர் மொழி அறிவைப் பொறுத்தது. கொஞ்சம் இலக்கிய பழக்கம் இருப்பவர்களுக்கு எளிதாகத் தோன்றும் சொற்கள் இலக்கிய பழக்கம் இல்லாதவர்களுக்கு கடினமாகத் தோன்றலாம். ஆனால் அதே சொற்கள் பழக்கத்தினால் எளிதாகத் தோன்றத் தொடங்கும். சில காலத்திற்கு முன்னால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட பேருந்து, சட்டப்பேரவை, பேரவைத் தலைவர் போன்ற சொற்கள் இப்போது கடினமாக இருக்கின்றனவா? பெரும்பான்மையானவர்களுக்குப் புரிகின்றதல்லவா? அதே போல் இப்போது கடினமாகத் தோன்றும் பல பழைய சொற்களும் புதிய சொற்களும் மீண்டும் புழக்கத்தில் வரும் போது அவை எளிதாகத் தோன்றும்.

பரிந்துரைக்கப்பட்ட எல்லாச் சொற்களும் புழக்கத்தில் வருவதில்லை. அதற்குப் பல காரணிகள் இருக்கின்றன. யார் அந்தச் சொற்களைப் புழங்குகிறார்கள், எந்த பொருளில் புழங்குகிறார்கள், அந்த சொற்களின் வீச்சு என்ன என்று பல காரணிகள் இருக்கின்றன. அதனால் பழைய சொற்களை எடுத்துக் கொடுப்பதும் புதிய சொற்களை உருவாக்குதலும் நடைபெற்றுக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். 100 சொற்கள் பரிந்துரைக்கப் பட்டால் அதில் 50 சொற்கள் புழக்கத்தில் வந்தாலே அது பெரும் நன்மையை விளைக்கும். அதுவே மொழி அழியாமல் இருப்பதற்கும் வளர்வதற்கும் வழி.

பின்னூட்டம், உள்குத்து, வெளிக்குத்து போன்ற சொற்களை பதிவுலகம் தவிர்த்து மற்ற இடங்களில் பேசினால் அவை மற்றவர்களுக்கு கடினமான சொற்களாகத் தோன்றும். அப்படி துறை சார்ந்த சொற்களும் இருக்கின்றன. அந்த பரிபாஷையை மற்றவர்களும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால் அது அந்தத் துறையின் வீச்சைப் பொறுத்து அமையும்.

2. இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் இருக்கும் எல்லா மொழிகளிலும் வடமொழியான சமஸ்கிருதத்தின் தாக்கம் இருக்கின்றது. தமிழ் மட்டும் விதிவிலக்கு இல்லை. சமஸ்கிருதத்தின் துணையில்லாமல் தமிழால் இருக்க முடியாது.

இரு வேறு மொழி பேசுபவர்கள் பழகும் போதும் ஒருவர் மொழியை மற்றவர் கற்கும் போது மொழிகளுக்குள் கொடுக்கல் வாங்கல் நடப்பது இயற்கை. அப்படி பார்க்கும் போது பண்பாட்டு அளவிலும் பல வித வரலாற்று, அரசியல் காரணிகளாலும் தமிழும் வடமொழியான சமஸ்கிருதமும் நெருங்கிப் பழகியது. வேண்டுமென்றோ இல்லை இயற்கையாகவோ வடமொழியில் தமிழ்ச்சொற்களும் தமிழில் வடமொழிச் சொற்களும் கலந்திருக்கின்றன. அப்படி வேறு இடங்களில் இருந்து வரும் சொற்களைத் தமிழ்ப்படுத்தி தமிழ்ச்சொற்களுக்கு இணையாகப் புழங்குவதற்கு இலக்கணத்திலேயே திசைச்சொற்கள் என்று ஒரு பிரிவை வைத்து வழி ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள் தமிழ் ஆன்றோர்கள். இயற்கையாக இப்படி ஒரு மொழியிலிருந்து இன்னொரு மொழிக்குச் சொற்கள் செல்வது அந்த இன்னொரு மொழியின் தேவைக்கேற்ப அமையும். அவ்வாறின்றி வேண்டுமென்றே ஒரு மொழியின் சொற்களைப் புழங்காமல் வேற்று மொழிச் சொற்களையே புழங்குவது முதல் மொழியின் சொற்கள் அழிவதற்கே வழி வகுக்கும்.

சங்க இலக்கியங்களைத் தவிர்த்து மற்ற தமிழ் இலக்கியங்களில் எனக்கு ஓரளவு பழக்கம் இருக்கிறது. அப்படி இலக்கியங்கள் படிக்கும் போது இப்போது தமிழில் புழங்கும் பல வடமொழிச்சொற்களுக்கு (திசைச் சொற்களுக்கு) இணையான தமிழ்ச்சொற்கள் இருப்பதைக் காண்கிறேன். அவற்றை மீண்டும் புழக்கத்தில் கொண்டுவந்தால் அந்த சொற்கள் அழியாமல் இருக்கும். அந்தச் சொற்களை புழக்கத்தில் கொண்டு வருதல் திசைச்சொற்களை (வேற்று மொழிச் சொற்களை) முழுவதுமாக தமிழ் அகராதிகளில் இருந்து எடுப்பதற்காக இல்லை. பழந்தமிழ்ச் சொற்கள் தமிழ் அகராதிகளில் இல்லாமல் போகும் நிலையைத் தவிர்க்க. அந்த பழந்தமிழ்ச் சொற்களைப் பரிந்துரைப்பதாலும் மீண்டும் புழக்கத்தில் கொண்டு வருவதாலும் திசைச் சொற்களும் பழந்தமிழ்ச் சொற்களும் - இரண்டுமே புழக்கத்தில் இருக்கும். எது எளிதாக இருக்கிறதோ அது மக்கள் நடுவில் புழக்கத்தில் நிற்கும்.

வடமொழியின் தாக்கம் இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் இருக்கும் பல மொழிகளிலும் இருக்கிறது என்பது உண்மை. அதே நேரத்தில் தமிழின் தாக்கம் வடமொழி முதற்கொண்டு பல மொழிகளில் இருக்கிறது என்பதும் உண்மை. வடமொழியின் துணையின்றி தமிழால் இருக்க முடியாது என்று எண்ணுபவர்கள் தமிழிலிருந்து தான் வடமொழிச் சொற்கள் பிறந்திருக்கின்றன என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் காட்டும் போது பதறுதல் கூடாது.

நான் அறிந்த வரையில் தமிழால் தனித்து இயங்க முடியும். எந்த விதமான கருத்துகளையும் எடுத்துக் கூறும் வகையில் தமிழில் அடிச்சொற்கள் இருக்கின்றன. அந்த அடிச்சொற்களை வைத்து புது அறிவியல் கருத்துகளைக் கூறும் சொற்களையும் தமிழால் சொல்ல முடியும். அப்படியே சில சொற்கள் தமிழில் ஏற்படுத்த முடியாவிட்டால் அப்போது மற்ற மொழிச் சொற்களை எடுத்தாள தமிழில் திசைச்சொல் என்ற வகை இருக்கிறது. ஆனால் அப்படி செய்வது தமிழில் அந்தக் கருத்தைச் சொல்ல முடியாது என்பது நன்கு நிறுவப்பட வேண்டும். அதற்கு முன்னரே வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்கிவிட்டு தமிழில் அதற்குச் சொல் இல்லை; தமிழில் அந்தக் கருத்துகளைச் சொல்ல இயலாது; தமிழால் தனித்து இயங்க இயலாது என்று சொல்வது சரியன்று.

3. ஸ்டாலின், இஸ்லாம், சரஸ்வதி, சுரேஷ், சமஸ்கிருதம் போன்ற வேற்று மொழிச் சொற்களை இசுடாலின், இசுலாம், சரசுவதி, சுரேசு, சமசுகிருதம் என்று எழுதுவதைப் பார்க்கும் போது கண் கூசுகிறது. இப்படி எழுதுவது கொடுந்தமிழ்.

ம்ம்ம். முதன்முதலில் இசுடாலின், இசுலாம், சரசுவதி போன்றவற்றைப் படிக்கும் போது கொஞ்சம் சிரிப்பாகத் தான் இருக்கும். கன்னன், கருணன், துருபதை, இலக்குவன், சானகி, தயரதன், கோசலை, சுமித்திரை, சனகன், விசுவாமித்திரன், வசிட்டன், விட்டுசித்தன், வீடணன், கும்பகருணன், அயோத்தி, மிதிலை, யுதிட்டிரன், வீடுமன் போன்ற சொற்களைப் படிக்கும் போது சிரிப்பாக இருக்கிறதா? இயல்பாக இருப்பது போல் தோன்றுகிறதா? இயல்பாக இருப்பது போல் தான் தோன்றுகிறது. ஏன்? ஏனெனில் இவை இலக்கியத்தில் படித்திருக்கிறோம். படித்துப் பழக்கம் இருக்கிறது. இப்படி வேற்று மொழிப் பெயர்ச் சொற்களைத் தமிழ்படுத்திச் சொல்வது தமிழ் மரபு. அப்படித் தான் இலக்கியங்களில் செய்திருக்கிறார்கள். அதன் படி இலக்கணமும் அமைத்திருக்கிறார்கள். இசுடாலின், இராசீவ் போன்ற சொற்களை முதலில் பார்க்கும் போது அவை சிரிப்பாக இருக்கலாம். ஆனால் பழக தொடங்கிய பின் அவை இயற்கையாக இருக்கும். அதனை விட்டுவிட்டு அப்படி எழுதுவது கொடுந்தமிழ் என்றால் இலக்கியங்கள் எல்லாவற்றையுமே கொடுந்தமிழ் என்றே சொல்ல வேண்டும். அவற்றில் சமய இலக்கியங்களும் அடங்கும்.

4. மொழி என்பது ஒருவர் எண்ணத்தை மற்றவருக்குச் சொல்வதற்கு ஏற்பட்ட வழி. அவ்வளவு தான். நான் சொல்வதை யாரிடம் நான் சொல்கிறேனோ அவர்களுக்குப் புரிந்தால் போதும். அது எந்த மொழிச் சொற்களைக் கொண்டு சொல்லியிருந்தாலும் சரி. காலம் மாறுகையில் இப்படிப்பட்ட மாறுதல்கள் நடந்தே தீரும்; இவற்றைத் தடுக்க நினைப்பது பிற்போக்குத்தனம்.

கால மாற்றத்தால் பல மாறுதல்கள் வரும் என்பது உண்மை. கால மாறுதலால் தான் சௌராஷ்ட்ரமும் இந்த நிலையில் இருக்கிறது. தருமி ஐயா சொன்னது போல் மூன்று தலைமுறைக்கு முன் தமிழே சரியாகத் தெரியாத பெண்கள் மதுரையில் இருந்தார்கள். காலத்தின் கட்டாயத்தால் அடுத்த தலைமுறை தங்களைத் தனிப்படுத்திக் கொள்வதைக் குறைத்தது. தமிழருடன் கலந்து பழகத் தொடங்கியது. அடுத்தத் தலைமுறை தமிழைக் கலந்து பேசத் தொடங்கியது. அடுத்தத் தலைமுறை தமிழையும் ஆங்கிலத்தையும் கலந்து பேசுகிறது. இப்போது மிஞ்சியது முன்னேறிய சௌராஷ்ட்ரமா? சௌராஷ்ட்ரர்கள் மூன்று தலைமுறைக்கு முன்னர் இருந்ததை விட இப்போது முன்னேறியிருக்கலாம். ஆனால் அவர்கள் இழந்தது அவர்களின் மொழியில் இருந்த சொற்கள்.

இந்தப் போராட்டம் எல்லா காலங்களிலும் எல்லா இடங்களிலும் நடந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது. கால மாற்றத்தால் நடக்கும் செயல்கள் எல்லாமே நல்ல செயல்கள் இல்லை. சில நேரங்களில் ஈடு செய்ய முடியாத இழப்புகளும் நேர்கின்றன. இன்று நான் சௌராஷ்ட்ரன் என்று சொல்லிக் கொள்கிறேன். இன்னும் இரண்டு தலைமுறை இதே போல் சென்றால் இந்திய வம்சாவளியினர் என்று மேலை நாடுகளில் இப்போது சொல்கிறோமே அதே போல் சௌராஷ்ட்ர வம்சாவளியினர் மட்டுமே மிஞ்சுவார்கள்.

தமிழனின் நல்வினைப்பயன் (அதிருஷ்டம்) நிறைய தமிழ் இலக்கியங்கள் இருக்கிறது. நீண்ட நெடிய இலக்கிய பாரம்பரியம் இருக்கிறது. அவற்றின் மூலம் பழைய தமிழ்ச் சொற்களை மீட்டெடுத்து வரலாம். அதனால் முன்னேற்றம் தடைபடாது. வேற்று மொழியினருடன் அவர்கள் மொழியில் பேசுவோம். நம்மவர்களுடன் நம் மொழியில் பேசுவோம். அப்படி நம் மொழியில் பேசும் போது நம் சொற்களைக் கொண்டு பேசுவோம். அதனால் நாம் முன்னேற்றமும் அடையலாம்; நம் மொழியும் தொலையாது.

(இவ்வளவு பேசுகிற நீ சௌராஷ்ட்ரத்தில் அது நடக்க ஏதாவது செய்யலாமே. தமிழைத் தமிழர்கள் நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கிறோம் - என்று யாராவது சொன்னால் - அவர்களுக்கு என் பதில் இது - சௌராஷ்ட்ரத்திலும் இந்த விவாதம் நடக்கிறது. சௌராஷ்ட்ரர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொள்ளும் போது வேற்று மொழியினர் இருக்கும் போதும் சௌராஷ்ட்ரத்தில் பேசிக் கொள்கிறார்கள் என்று வரும் குற்றச்சாட்டு இது நடப்பதைக் காட்டுகிறது. வேறு தளங்களில் சௌராஷ்ட்ரத்திற்காகவும் இந்த முயற்சிகளில் பலர் ஈடுபட்டுள்ளோம். மதுரையில் பிறந்து வளர்ந்த நாங்கள் தமிழாலும் தமிழராலும் அடைந்த நன்மைகள் ஏராளம். அந்த உணர்வில் இயற்கையாகத் தமிழ், தமிழர் என்றால் எங்களுக்கும் பதறுகிறது. மேலே சொன்னது போல் தமிழ் எனது இரண்டாவது தாய்மொழி. வேறு யார் ஏற்றுக் கொள்கிறார்களோ இல்லையோ எனக்கு தமிழும் தாய்மொழி தான்; நான் தமிழனும் தான். ஆக சொல் ஒரு சொல் பதிவு ஒரு தமிழனால் தான் தொடங்கப்பட்டிருக்கிறது).

இப்போது எஸ்.கே.யின் கேள்வியில் இருக்கும் கருத்திற்கு மாற்றுக் கருத்துகளைப் பார்ப்போம்.

1. வேற்று மொழிச் சொற்கள் தமிழ்ச் சொற்களை வழக்கிழக்கச் செய்கின்றன. ஒரு மொழியை அழிக்க அதன் சொற்களை வழக்கிழக்கச் செய்வதே எளிய வழி.

மேலே உள்ள கருத்துகளைப் பற்றி பேசும் போதே இந்தக் கருத்திற்கு ஆதரவாகப் பேசிவிட்டேன்.

2. வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்குவதால் வேற்று மொழியினர் / ஆதிக்க வகுப்பினர் தமிழ் மக்களை / அடக்கப்பட்ட வகுப்பினரை மேன்மேலும் அடக்குமுறைக்கு ஆளாக்குகின்றனர். வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்கி அவர்கள் ஏதோ மேதாவிகளைப் போல் தோற்றமளித்து வேற்று மொழிச் சொற்களைப் பயன்படுத்தத் தெரியாத அப்பாவிகளை எளிதாக மன அளவில் அடக்குமுறைக்கு ஆளாக்குகிறார்கள்.

இது நடக்கவில்லை என்று மறுக்க முடியாது. நடக்கிறது. ஆனால் இது ஒரு பகுதி மட்டுமே. எந்த வித ஆதிக்க மனப்பான்மை இல்லாமலும் எந்த வித உள்நோக்கங்கள் இல்லாமலும் பழக்கத்தின் காரணமாக மட்டுமே பலர் வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்குகிறார்கள். அவை வேற்று மொழிச் சொற்கள் என்று கூட அறியாமலேயே.

வேற்று மொழிச் சொற்களை புழங்கி மேதாவிகளைப் போல் தோற்றமளிக்கிறார்கள் என்று சொல்பவர்கள் ஒன்றை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்குபவர்கள் எல்லாருக்குமே மேதாவிகளைப் போல் தோற்றமளிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இல்லை. அவர்களின் மேல் நாம் அந்தப் பழியைப் போடும் போது, நம்மைப் பார்த்து அவர்கள் 'சரி. நீங்கள் தமிழில் தானே எழுதுகிறீர்கள். நீங்கள் எழுதுவது யாருக்குமே புரியவில்லையே. பலருக்கும் புரியாத பழைய சொற்களையும் நீங்களே உருவாக்கிய புதிய சொற்களையும் கலந்து தானே நீங்கள் எழுதுகிறீர்கள்?! அது உங்களை மேதாவிகளாகக் காட்டிக் கொண்டு மற்றவர்களை அடக்கி ஆள்வதற்கா?' என்ற கேள்வியைக் கேட்பதற்கு வழி செய்கிறோம். நாம் பழந்தமிழ் சொற்களையும் புதிதாக நாமே உருவாக்கியச் சொற்களையும் வைத்து எழுதுவது நம் மேதாவித் தனத்தைக் காட்டுவதற்கு இல்லை. தனித் தமிழில் எழுதி தமிழ் வளர்க்கவே. தமிழ்ப் பணி செய்யவே என்பது நமக்குத் தெரியும். ஆனால் நம் கருத்துகளுடன் ஒத்துப் போகின்றவர்கள் நம் கருத்துகளுடன் ஒத்துப் போகாதவர்களை அவர்கள் நினைக்காத ஒன்றை வைத்துத் தாக்கும் போது அதே தாக்குதல் நம் மீதும் எழுகிறது.

நம் நோக்கம் அவர்களைத் தாக்குவதைத் தவிர்த்துவிட்டு அறியாமல் வேற்று மொழிச் சொற்களைப் புழங்குகிறார்களே - எந்த அரசியல் நோக்கமும் இல்லாத சாதாரணத் தமிழர்கள் - அவர்களுக்கு தமிழ் மொழிச் சொற்களை எடுத்துக் கொடுப்பதாக இருக்க வேண்டும். ஒருவரை ஒருவர் தாக்குவது தேவையில்லாத ஒன்று. நம்மைத் தாக்கும் போது தகுந்த பதில் சொல்லலாம். நாமே சென்று தேவையில்லாமல் தாக்குதல் கூடாது. அதற்கு பதில் இராம.கி. ஐயாவைப் போலவும், தமிழ் விக்சனரி நண்பர்களைப் போலவும் ஆக்க பூர்வமான வேலையில் ஈடுபடவேண்டும். அதுவே நமக்கும், நம் மொழிக்கும் நல்லது.

***

சொல் ஒரு சொல் பதிவில் எழுதுபவர்கள் யாருமே தமிழ் அறிஞர்கள் இல்லை. இராம.கி. ஐயா போன்ற அறிஞர்கள் செய்யும் மொழி ஆராய்ச்சி செய்யும் அளவிற்கு தமிழ் அறிந்தவர்கள் இல்லை. இராம. கி. ஐயா போன்றவர்கள் பழந்தமிழ் சொற்களை மீட்டுக் கொடுக்கட்டும்; புதிய சொற்களை ஆக்கிக் கொடுக்கட்டும். புதிய சொல்லாக்கத்தில் 'தமிழ் விக்சனரி' நண்பர்களின் ஆக்கம் மிக நன்றாக இருக்கிறது. சொல் ஒரு சொல் பதிவில் நாங்கள் இந்த இரண்டையுமே செய்யவில்லை. இரண்டு பேர்களும் செய்வதிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு அதனை முடிந்த வரையில் பொதுமக்கள் விரும்பும் வகையில் கதை வடிவாகவோ, கட்டுரை வடிவாகவோ நகைச்சுவை வடிவாகவோ கொடுத்து பழைய சொற்களையும் புதிய சொற்களையும் புழக்கத்தில் கொண்டு வர முயல்கிறோம்.

அந்த வகையில் பார்த்தால் சொல் ஒரு சொல் முயற்சி பின்னோக்கு கருத்து இல்லை. புதுச் சொற்களைத் தமிழுக்குக் கொண்டு வரும் முயற்சிக்குப் பின்னடைவு இல்லை.

***
தொடர்ந்து சொல் ஒரு சொல் பதிவில் ஆக்கபூர்வமாகப் பங்கேற்று வரும் ஜெயஸ்ரீ அவர்கள் மிக அழகாக மேலே நான் நீட்டி முழக்கிய எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிட்டார். அவர் சொன்னது இதோ.

புதிய கலைச்சொற்கள் உருவாக்கப்படுவதோடு இருக்கும் பல நல்ல, அழகான சொற்களும் வழக்கொழிந்து போய்விடக்கூடாது என்பதற்கான நல்ல் முயற்சிதான் 'சொல் ஒரு சொல்' பக்கம் .