உபயோகத்தை பயன்படுத்தலாமா ?

அளவுக்கு மிஞ்சினால் எதுவும் நஞ்சு என்ற சொல்லாடல் எதற்கு பொருத்தமாக இருக்கிறதோ இல்லையோ தமிழுக்கு பொருந்தி போய் அதை மீட்டெடுக்கும் முயற்சியில் இருக்கிறோம் நாம். சொற்களஞ்சிய குவியல் தமிழில் மலைபோல் இருக்கும் இருப்பு அறியாமலேயே இன்றைக்கு தமிழில் ஆங்கிலம் நுழைத்து நாகரீக பேச்சு என்ற பெயரில் தமிங்கிலம் பேசுவது போல் நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு இலக்கிய காப்பியங்களை மொழிப் பெயர்க்கும் காலத்திலும் அது பரவலாக புழங்க ஆரம்பித்த போதும் நம்மவர்கள் வடமொழி சொற்களை முதன்மையாகவும் பிற மொழிச் சொற்களை தேவை (அவசியம்) இல்லாமலேயே பயன்படுத்தத் தொடங்கியிருக்கின்றனர் என்ற பேருண்மையை 'தமிழினி மெல்லச் சாகும்' என்ற வசை எச்சரிக்கைகுப் பிறகு ஒருவாறு தெரிந்து கொண்டு எழமுயற்சித்து காலூன்றி விட்டோம்.

இனி நாம் நட(ன)மாடவே முடியும் என்ற நிலைக்கு உறுதி பெற்றுள்ளோம் என்றால் அது தனித் தமிழ் ஆர்வலர்கள் பரிதிமார் கலைஞர், மறைமலை அடிகளார், அண்மையில் (சமீபத்தில்) வாழ்ந்து கலைச் சொற்களுக்கும், வேர்சொல் ஆராய்ச்சிக்கும் பெரும் தொண்டாற்றிய தேவநேய பாவானர் போன்றோர்களால் தான். தற்பொழுது வலைப்பக்கம் வழியாக நம் அன்பிற்கும் பெருமதிப்பிற்கும் உரிய ஐயா இராம.கி அவர்கள் அத்தகைய சீரிய பணியை செவ்வனே செய்து வருகிறார்கள்.

இந்த களையெடுப்பை கொச்சைப்படுத்த பல்வேறு உத்திகளில் அவ்வப்போது ஏற்படும் எதிர்ப்புகளை தமிழர்கள் நேர்கொண்டும் (சந்தித்தும்) , பொறுத்துக் (சகித்துக்) கொண்டும் தமிழன்னைக்கு பணிவிடை செய்தே வந்திருக்கிறார்கள். தாங்களும் தமிழர்கள் என்று கூறிக் கொண்டு சில வலைப்பதிவர்கள் தமிழார்வளர்களை குறி(வை)த்து தூற்றல், ஏச்சு, கிண்டல் என தொடர்ந்து ஒரு தொண்டாகவே செய்து கொண்டு இருக்கிறார்கள். நல்மழை வேண்டுமென வேண்டுபவர்கள் சிறு மழைத்துளிக்குக் கூட தவளைகளின் இரைச்சல் ஆரம்பமாகிவிடுமோ என்றெல்லாம் நினைப்பது இல்லை. எனவே தவளைகள் அவைகளின் இயல்பை வெளிப்படுத்துகின்றன என்று புறம்தள்ளி மழையால் பெரும் பயனை மட்டுமே நினைத்துப் பார்ப்போம்.

கொள்கைபிடிப்பு என்ற பெயரில் பழமை வாதம் பேசுபவர்கள் எப்போதும் மாறப் போவதில்லை. தமிழறிஞர்கள் எழுதுவது எல்லாம் மேற்படி பேசுபவர்களை மாற்றவேண்டும் என்பதற்கு அல்ல என்று தனிப்பட்ட முறையில் கருதுகிறேன். எது உண்மை என்று அறியாமல் மயக்கத்தில் இருந்து கொண்டு இது சரியாக இருக்குமா ? என்று கூட ஆராயாமல் இருக்கும் மற்ற தமிழர்களுக்கு இவைகள் கண்ணில் படும் போது தமிழரிஞர்களின் கருத்துக்களும் கட்டுரைகளும் சென்றடைந்து நல்ல தாக்கத்தைத் தரும். சரி கட்டுரையின் தலைப்பைத் தொடவேண்டும்...

'பயன்படுத்துதல்' என்ற பதம் எங்கு புழக்கத்தில் மிகுந்து (அதிகம்) இருந்தால் சமூகத்துக்கு பெரிதும் நலம் என்று எடுத்துக் கொண்டால் அது 'மொழியை சரியாக பயன்படுத்துதல்' என்ற இடத்தில் பயன்படு(த்து)ம் போது பண்பாடும், பழமை வாதம் தவிர்த்து கலாச்சாரமும் மென்மேலும் வளரவும், கட்டிக் காக்கவும் பயன்படுகிறது.

பயன் என்ற சொல்லின் இனிமை எவ்வாறெல்லாம் பயன்படுகிறது என்பதை திருக்குறளில் அந்த சொல்லை பல குறள்களில் திருவள்ளுவர் பயன்படுத்தி இருப்பதிலிருந்து நன்கு அறிய முடிகிறது.

பயன் என்ற சொல்லில் இருந்து பயனீட்டாளர், பயனாளர், பயன்படுத்துபவர், பயனளிப்பு போன்று பயன் தொடர்புடடைய மேலும் பல பெயர் சொற்களுடன் சேர்த்து 'பயன்' கலைச் சொற்கள் அமைக்க பெரிதும் பயன்படுகிறது. இவ்வளவு பெருமையும், பயனும், சொல்லினிமையும் உள்ள சொல்லை வைத்துக் கொண்டு 'உபயோகம்' என்ற சொல்லை பெருவாரியாக நாம் பயன்படுத்துகிறோம்.

பயன் என்ற தமிழ் சொல்லும் உபயோகம் என்ற வடசொல்லும் ஒரே பொருள்தான். உபயோகத்தின் பயன் தமிழுக்கு தேவையற்றது. எளிதான பயன் இருக்கையில் உபரியான உபயோகத்தை பயன்படுத்துவதை தவிர்கலாம். குறையொன்றுமில்லை. தமிழைப் பொறுத்தவரை பயனென்ற பைந்தமிழ் நற்பயன் சொல்லைப் பயன்படுத்துவதால் பெரும்பயனே !