இங்கேயும் ஒரு யசோதை

'நாலாயிரம் கற்போம்ன்னு எழுதத் தொடங்கினேன். ஆனா வாரத்துக்கு ஒரு பாசுரம் கூட எழுத முடியலையே. இன்னைக்காவது அடுத்த பாசுரத்தைப் பாக்கணும்'

கிடக்கில் தொட்டில் கிழிய உதைத்திடும்
எடுத்துக் கொள்ளில் மருங்கை இறுத்திடும்
ஒடுக்கிப் புல்கில் உதரத்தே பாய்ந்திடும்
மிடுக்கிலாமையால் நான் மெலிந்தேன் நங்காய்

'பெரியாழ்வார் இந்தப் பாசுரத்துல என்ன சொல்றார்? படுக்க வச்சா தொட்டில் கிழிந்து போகிற மாதிரி உதைக்கிறான். எடுத்து வச்சிக்கலாம்ன்னா இடுப்பை முறிக்கிறான். நல்லா இறுக்கிக் கட்டிப் பிடிச்சா வயித்தில பாயுறான். இதை எல்லாம் தாங்குறதுக்கு எனக்கு பலம் இல்லை. அதனால நான் மெலிஞ்சு போனேன்னு யசோதை சொல்ற மாதிரி பாடியிருக்காரா?

இதெல்லாம் சின்ன குழந்தைங்க செய்றது தானே? இதைக் கூடவா ஒரு அம்மாவால தாங்க முடியாது. அதைப் போயி இன்னொருத்தர் கிட்ட முறையிடுவாங்களா? உண்மையிலேயே இதைத் தான் யசோதா சொல்றதா பெரியாழ்வார் எழுதியிருக்காரா? கண்ணா புரியலையே'

"என்ன பண்றீங்க? எப்பவும் தமிழ்மணம் தானா? குடும்பத்து மேல கொஞ்சம் கூட அக்கறையில்லையா?"

"இப்ப என்ன ஆச்சு? ஏன் திரும்பவும் இந்தப் பல்லவியைத் தொடங்குற?"

"பின்ன? பையனைப் பத்தி கொஞ்சமாவது கவலை இருக்கா?"

"அவனைப் பத்தி என்ன கவலை? அவன் பாட்டுக்கு விளையாடிக்கிட்டு இருக்கான்"

"ஆமாம். அவன் பாட்டுக்கு ஆடிக்கிட்டு தான் இருக்கான். நீங்க அவனோட கொஞ்சம் ஆடுனா என்ன?"

"என்ன சொல்ற நீ? என்னம்மோ நான் அவன் கூட விளையாட்றதே இல்லைங்கற மாதிரியில்ல சொல்ற?"

"அவனோட விளையாண்டா அவன் என்ன என்ன பண்றான்னு தெரியுமே. சொல்லுங்க அவன் என்ன என்ன பண்றான்?"

"அவன் பாட்டுக்கு அவன் விளையாடிக்கிட்டு இருக்கான். அவ்வளவு தானே?"

"அவ்வளவு தானா? எப்பப் பாரு காலை சுத்திக்கிட்டே இருக்கான். தூக்கி வச்சுக்கணுமாம். தூக்கி இடுப்புல வச்சிக்கிட்டாலோ இந்தப் பக்கமும் அந்தப்பக்கமும் தாவிக் குதிக்கிறான். இடுப்பு முறிஞ்சிரும் போல இருக்கு"

"அதனால என்ன? குழந்தைங்கன்னா அப்படித் தான் இருப்பாங்க"

"படுக்குறதுன்னா அவன் கூடவே நாமளும் படுத்துக்கணும். பக்கத்துல படுத்திருக்கிறவங்களை உதைச்சு உதைச்சே வயிரு வலி வந்துறும்"

"இதெல்லாம் குழந்தைங்க செய்றது தானேம்மா. இதை எல்லாமா குறையா சொல்லுவாங்க?"

"இதெல்லாம் செய்யட்டுங்க. வேணாங்கலை. ஆனா ஒழுங்கா சாப்புடணுமே. ஒன்னுமே சாப்புடறதில்லை. அப்புறம் எப்படி உடம்புல பலம் இருக்கும். பலமே இல்லாம இப்படி எல்லாம் பண்றானேன்னு தான் கவலை. அவன் சாப்புட்றானா இல்லைன்னு கூட நீங்க பாக்குறதில்லை"

'ஓ இது தான் மிடுக்கிலாமையால் நான் மெலிந்தேனுக்கு அருத்தமா? கண்ணனுக்கு மிடுக்கிலாமையால் நான் மெலிந்தேன்னு புலம்புறாங்களா யசோதை. ம்'