திருப்பாவை அறிமுகம் - 4 (கோதையின் கதை)

'ஏனடி கோமளவல்லி. அங்கே போவது கோதை தானே.'

'ஆமாம் கமலவல்லி. அது கோதை தான். எவ்வளவு அழகு அவள்'

'உண்மைதான் கோமளவல்லி. இதுவரை இப்படிப்பட்ட அழகை நம் வில்லிபுத்தூரில் பார்த்ததில்லை'

'கோமளவல்லி. வில்லிபுத்தூரில் என்ன. நான் பாண்டிய தேசம் முழுவதிலுமே இப்படிப்பட்ட அழகைக் கண்டதில்லை. இந்த அழகு நிச்சயம் ஒரு மானிடப்பெண்ணுக்கான அழகு கிடையாது. இவள் வானிலிருந்து இறங்கி வந்த தேவதையோ?'

'ரங்கநாயகி. நீ ஒரு வார்த்தை சொன்னாலும் அதற்கு மறுவார்த்தை கொடுக்க முடியாததைப் போல் சொல்கிறாய். மிக்க நன்று'

'கமலவல்லி. கோதை அழகில் மட்டுமா சிறந்து இருக்கிறாள். அவள் நற்குணங்கள் நம் குழந்தைகள் யாருக்கும் கிடையாது. அன்று நான் கஷ்டப்பட்டு கிணற்றங்கரையிலிருந்து ஒரு பெரிய குடத்தில் நீர் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தேன். அன்று பார்த்து என் மணவாளர் எங்கோ வேலையாகச் சென்றுவிட்டார். நான் கஷ்டப்பட்டு அந்த நீர்குடத்தைக் கொண்டுவருவதைப் பார்த்து கோதை "அத்தை. நீங்கள் ஏன் கஷ்டப்படுகிறீர்கள். நான் அந்த நீர்க்குடத்தைக் கொண்டுவருகிறேன். தாருங்கள்" என்று என்னிடமிருந்து வலுக்கட்டாயமாக வாங்கி வீடு வரை கொண்டுவந்து கொடுத்துச் சென்றாள். இதில் என்னை மிகவும் நெகிழச்செய்தது என்னவென்றால் என் சொந்த மகள் அப்போது திண்ணையில் தான் விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள். உனக்குத்தான் தெரியுமே அவளும் கோதை வயதினள் தான் என்று. தாய் கஷ்டப்படுகிறாளே என்ற எண்ணமே இல்லாமல் அவள் விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறாள். ஆனால் கோதையோ என் கஷ்டத்தைக் கண்டு சகிக்கமுடியாமல் எனக்கு உதவி செய்கிறாள்'

'காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன்குஞ்சு என்பார்கள். தாய்மார்கள் எளிதாக தன் பிள்ளைகளைத் தாழ்த்தி மற்றவர் பிள்ளைகளை உயர்த்த மாட்டார்கள். நாம் எல்லாரும் மாறி மாறி கோதையைப் புகழ்வதிலேயே தெரிகிறது அவள் குணங்கள் எவ்வளவு சிறந்ததென்று. முக்கிய காரணம் வளர்ப்பு அப்படி'.

'ஆமாம் ரங்கநாயகி. நீ சொன்னது மெத்தவும் சரி. பெரியாழ்வார் அவளுக்கு நல்ல குணங்களை மட்டும் அல்ல; இறைபக்தியையும், கவியியற்றும் திறமையையும், நல்ல தமிழறிவும் ஊட்டியிருக்கிறார். அன்று என் மகள் விளையாடச் சென்றவள் வெகு நேரம் வரை திரும்பவில்லை. அவளைத் தேடி நான் சென்றபோது கோதை என் மகளை ஒத்த வயதுடைய பெண்குழந்தைகளைச் சேர்த்துக்கொண்டு கண்ணனின் கதைகளைச் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். கண்ணனின் கதைகள் இயற்கையிலேயே அமுதம் போன்றவை. அவற்றை கோதை சொல்லிக்கொண்டிருந்தது இன்னும் இனிமையாக இருந்தது. நானும் உட்கார்ந்து இரு கதைகள் கேட்டேன். நேரம் போவதே தெரியவில்லை. வளர்ந்த நாமே இப்படி அவள் சொல்லும் கதைகளை மயங்கி நின்று கேட்டால் நம் குழந்தைகளைச் சொல்லவேண்டுமா. அசையாமல் கோதை சொல்லும் மாயவன் கதைகளைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள். '

'நானும் கோதை கதை சொல்வதைக் கேட்டிருக்கிறேன். கதையும் இனிமை; அதை கோதை சொல்லும் முறையும் இனிமை; அது மட்டுமா - அவள் குரலும் இனிமை. அன்று கதைக்கு நடுவில் பெரியாழ்வார் பாடிய சில பாடல்களைப் பாடினாள். என்ன இனிமை தெரியுமா? அது தமிழின் இனிமையா? இல்லை பாடல்களின் இனிமையா? இல்லை கோதையின் குரலினிமையா? என்று திகைத்துப் போய்விட்டேன். எங்கே அம்மா இந்த கதைகளை அறிந்தாய் என்றால் தன் தந்தையார் சொன்ன கதைகள் என்றாள்.'

'என்ன பெண்களே. மூவரும் கூடி அமர்ந்து யாரைப் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்.'

'வா சீதாலக்ஷ்மி. வேறு யாரைப்பற்றிப் பேசப் போகிறோம். எல்லாம் உங்கள் அண்ணன் மகள் கோதையைப் பற்றித்தான்.'

'என் அண்ணன் மகளா. ஆமாம். அப்படியும் சொல்லலாம். விஷ்ணுசித்தர் என் கூடப்பிறந்த அண்ணன் இல்லாவிடினும் எனக்கு ஒன்றுவிட்ட அண்ணன் முறைதான். கோதையைப் பற்றி என்ன பேசிக்கொண்டிருந்தீர்கள்'

'எல்லாம் அவள் நல்ல குணங்களைப் பற்றியும், அவளின் அழகும், குரலினிமையும், கண்ணன் கதை சொல்லும் திறனும் தமிழறிவும் எவ்வளவு நன்றாய் இருக்கிறது என்றும் பேசிக்கொண்டிருந்தோம்'.

'எல்லாம் இருந்து என்ன செய்ய? அவள் திருமண வயது அடைந்து நெடுநாள் ஆகிறது. இந்த விஷ்ணுசித்தரோ மகளைப் பிரிய வேண்டுமே என்று அவளின் திருமணத்தைப் பற்றியே சிந்தனை செய்யாமல் இருக்கிறாள். அப்படி எவ்வளவு நாள் தான் இருக்க முடியும். சீக்கிரம் பெண் குழந்தைக்குத் திருமணம் செய்தால் தானே அவளுக்கும் நல்லது; அவளைப் பெற்றவர்க்கும் நல்லது; நமக்கும் நல்லது. சொன்னால் அவர் காதில் கூட வாங்கிக்கொள்ள மாட்டேன் என்கிறார்'.

'நீ சொல்வது மிக்க சரி சீதாலக்ஷ்மி. என் கணவர் பெரியாழ்வாரின் தோழர். அவரைச் சென்று பெரியாழ்வாரிடம் பேசச் சொல்கிறேன். நம் வீட்டுக்குழந்தை கோதை. அவளுக்கு ஒரு நல்லது கெட்டது நாம் தானே பார்த்துப் பார்த்துச் செய்யவேண்டும். '

'மகிழ்ச்சி கமலவல்லி. உன் கணவரும் சொல்லட்டும். நானும் வற்புறுத்துகிறேன். அடி மேல் அடி வைத்தால் அம்மியும் நகரும். சீக்கிரம் கோதையின் திருமணத்திற்கு அவர் ஆவன செய்வார். நீங்கள் உங்கள் உரையாடலைத் தொடருங்கள். எனக்கு வேலை இருக்கிறது. நான் வருகிறேன்'.

'பார்த்தாயா கோமளவல்லி சீதாலக்ஷ்மி பேசிவிட்டுச் செல்வதை. என்னமோ நமக்கெல்லாம் வேலையே இல்லாத மாதிரியும் அவளுக்கு மட்டும் வேலை இருப்பதைப் போலவும் அல்லவா பேசிவிட்டுச் செல்கிறாள்'.

'நீ வருத்தப்படாதே கமலவல்லி. அவள் தான் எப்போதுமே அப்படிப் பேசுபவள் தானே. நமக்கும் நேரம் ஆகிவிட்டது. நாளை நம் உரையாடலைத் தொடரலாம். இப்போது அவரவர் வீட்டிற்குச் செல்வோம்'.

'ததாஸ்து'.

(2005ல் எழுதியதன் மறுபதிவு)