புல்லாகிப் பூண்டாகி - அத்தியாயம் 5

முந்தைய அத்தியாயத்தை இங்கே பாருங்கள்.

ஈசான்ய திசைக்கதிபதியான ஈசான்ய லிங்கக் கோவிலுக்கு அருகில் மயானம் இருந்தது. சுடலையில் திரிபவன் சிவன் என்றாலும் ஒரு கோவில் சுடுகாட்டின் நடுவில் இருக்கும் என்று கந்தன் எதிர்பார்க்கவில்லை. கேசவனுக்கு சுடுகாட்டின் நடுவில் கோவில் இருப்பதே பெரிய விஷயமாகத் தோன்றவில்லை. அவன் வழக்கம் போல் கோவிலுக்குள் சென்று கும்பிடத் தொடங்கினான். சுடுகாட்டில் நுழைந்தால் அப்புறம் அண்ணாமலையார் கோவிலுக்குப் போகும் முன் குளிக்க வேண்டுமே என்று தயங்கினான் கந்தன். அவன் தயங்குவதைப் பார்த்து மணிகண்டன் கேட்க தன் தயக்கத்தைப் பற்றி சொன்னான். குளிக்கத் தேவையில்லை என்று மணிகண்டன் என்ன தான் சொன்னாலும் கந்தனுக்கு மனம் ஒப்பவில்லை. தயங்கித் தயங்கி உள்ளே நுழைந்து ஈசான லிங்க தேவரை வணங்கி வெளியே வந்தான்.

மணி ஏறக்குறைய ஆறுமணி ஆகிவிட்டது. 'இனி நேரா கோவிலுக்குத் தானே?' என்று கந்தன் ஆவலுடன் கேட்க, 'வேணும்னா வீட்டுக்குப் போய் காப்பி குடித்துவிட்டுப் போகலாம்' என்றான் மணிகண்டன். கந்தன் வெறுத்துப் போகும் நிலைக்கு வந்துவிட்டான். அவன் நிலையைக் கண்ட கேசவன் சிரித்துக் கொண்டே 'கோவிலுக்குப் போயிட்டு அப்புறம் வீட்டுக்குப் போகலாம்' என்று சொன்னவுடன் தான் கந்தனிடம் புன்னகை திரும்ப வந்தது.

பேசிக் கொண்டே கோவில் வாசலுக்கு வந்துவிட்டார்கள். இன்று மட்டுமே இரண்டு முறை அந்தக் கோவில் வாசலுக்கு வந்திருந்தாலும் இப்போது தான் உள்ளே நுழைய வாய்ப்பு கிடைத்தது என்று எண்ணிக் கொண்டே கந்தன் உள்ளே நுழைந்தான். உள்ளே நுழைந்தவுடன் ஒரு பெரிய வெட்ட வெளி வந்தது. இருட்டுவதற்குள் பாதாள லிங்கத்தைப் பார்த்துவிடலாம் என்று மணிகண்டன் சொன்னதால் வலப்புறம் இருந்த ஆயிரம் கால் மண்டபத்தில் நுழைந்து நாலைந்து படிகள் கீழே இறங்கி பாதாள லிங்கேஸ்வரரை தரிசித்தார்கள்.

'இந்த இடத்துக்கு என்ன விசேஷம் தெரியுமா?' என்று மணிகண்டன் கேட்க இருவரும் உதட்டைப் பிதுக்கினார்கள். மதுரையில் இருந்து கிளம்பிய சிறுவன் வெங்கடரமணன் இங்கே தான் முதலில் தவம் செய்ததாகச் சொல்லி வரும் போது கந்தனுக்கு நினைவிற்கு வந்துவிட்டது. அந்தக் காலத்தில் இந்த லிங்கத்தை யாரும் அவ்வளவாகக் கண்டு கொள்ளாததால் இரமண மகரிஷி (வெங்கடரமணன்) இந்தத் தனிமையை விரும்பி இங்கே தவம் செய்யத் தொடங்கினார். பத்து பன்னிரண்டு வயது சிறுவன். கரையான் புற்று சுற்றிலும் எழுந்து கரையான் உடலை அரிக்கத் தொடங்கியும் அவனுக்குத் தெரியவில்லை. பல நாட்கள் உணவு உண்ணாமல் அங்கேயே கிடந்த இரமணரை சேஷாத்ரி சுவாமிகள் கண்டு வெளியே எடுத்து வந்து குளிப்பாட்டி உணவு அளித்துக் காப்பாற்றினார். இந்த விவரங்களை எல்லாம் கந்தன் சொல்ல மணிகண்டன் சேஷாத்ரி சுவாமிகளைப் பற்றிச் சொல்லுமாறு கேட்டான். கந்தனுக்கு அப்போது பேச மனமில்லை. அதனால் 'நேரமாச்சு மணிகண்டா. கோவில் பெரிய கோவிலில்லையா? அப்புறமா நிதானமா சொல்றேன்' என்று சொல்லிவிட்டான்.

பாதாள லிங்கேஸ்வரரை வணங்கிவிட்டு ஆயிரம் கால் மண்டபத்திலிருந்து வெளியே வந்தார்கள். எதிரே ஒரு பதினாறு கால் மண்டபம் இருந்தது. அந்த மண்டபத்தின் மூலையில் இருந்து இன்னொரு நீள்சதுரமான மண்டபம் இருந்தது பார்க்க வினோதமாக இருந்தது. அதனைப் பார்த்து கந்தன் அது என்ன என்று கேட்க, மணிகண்டன் 'அது கம்பத்திளையனார் சன்னிதி' என்று சொன்னான். எங்கேயோ கேட்ட பெயர் போல் கந்தனுக்குத் தோன்றியது. 'கந்தன் அண்ணா. உங்களுக்குக் கட்டாயம் இந்த சன்னிதியைப் பற்றித் தெரிந்திருக்கும். நான் க்ளூ தர்றேன். பிரபுட தேவ மாராஜன், சம்பந்தாண்டான் - ஏதாவது நினைவுக்கு வருதா?' என்று மணிகண்டன் கேட்டவுடன் ஒரு இளநகை புரிந்து 'ஓ. அந்தக் கம்பத்திளையனாரா?' என்றான் கந்தன்.

இருவரும் பேசுவதைக் கேட்ட கேசவனுக்கு 'இன்னொரு சுவையான கதை வருகிறது' என்று புரிந்து விட்டது. ஆவலுடன் கந்தனைப் பார்க்க அவனும் 'கேசவா. அருணகிரிநாதர் பிறந்தது, வளர்ந்தது எல்லாம் இங்கே தான்னு உனக்குத் தெரியும் தானே. அந்தக் காலத்துல இந்தப் பகுதியை பிரபுட தேவ மாராயன்ங்கற சிற்றரசர் ஆண்டுக்கிட்டு இருந்தார். தேவி உபாசகரான சம்பந்தாண்டான் என்பவருக்கு அரசரிடம் நல்ல மரியாதை' என்று சொல்லிக் கொண்டே வர, 'அருணகிரிநாதர் படத்துல கூட எம்.ஆர். இராதா அந்த வேஷத்துல வருவாரே' என்றான் கேசவன். 'கரெக்ட். அவரே தான். அப்ப கதை உனக்குத் தெரியும் தானே' என்ற கந்தனிடம் 'கதை கொஞ்சம் கொஞ்சம் நினைவுல இருக்கு. ஆனாலும் நீ நல்லா சொல்லுவ. இப்ப சொல்லு' என்றான் கேசவன். கந்தனும் 'சரி சொல்றேன். அந்த சம்பந்தாண்டாருக்கு அருணகிரிநாதர் ஃபேமஸாகிக்கிட்டு வர்றது பிடிக்கலை. எங்கே அரசர் தனக்கு மரியாதை குடுக்காம அருணகிரிநாதருக்குக் குடுக்க ஆரம்பிச்சிருவாரோன்னு கவலை. அதனால அரசர் கிட்ட அருணகிரிநாதரைப் பற்றி அடிக்கடி கோள் மூட்டிக்கிட்டு இருந்தாராம். ஒரு தடவை அருணகிரிநாதர் கிட்ட சவால் விட்ட போது அருணகிரிநாதர் பாட்டு பாடி எல்லாரும் பாக்கிற மாதிரி முருகனை இந்த மண்டபத்துல வரவச்சாரு. அந்த இடம் தான் இந்த கம்பத்து இளையனார் சன்னிதி' என்றான். 'அண்ணா. என்ன சுருக்கமா முடிச்சிட்டீங்க?! மயில் விருத்தம் பாடுனது எல்லாம் சொல்லலையே' என்று மணிகண்டன் கேட்க, 'ஆமாம் மணிகண்டா. அதெல்லாம் இன்னொரு நாள் கேசவனுக்குச் சொல்றேன்' என்று சொல்லிவிட்டு கேசவனிடம் 'கேசவா. அப்ப முருகன் எல்லாருக்கும் முன்னால காட்சி தந்தப்ப இந்த மண்டபத்துல இருக்குற தூணுல தான் காட்சி தந்தாராம். அதனால தான் இந்த முருகனுக்கு கம்பத்து இளையனார்ன்னு பேரு' என்று சொன்னான்.

பேசிக் கொண்டே மூவரும் கம்பத்திளையனார் சன்னிதிக்குள் நுழைந்தார்கள். பகுதி பகுதியாக இருந்த சன்னிதியில் நடுவில் ஒரு பகுதியில் திருப்புகழ் எல்லாம் எழுதி வைக்கப்பட்டிருந்தன. ஒரு பக்கம் இருந்த படத்தில் இருந்தவரைக் காட்டி 'இவர் தான் சேஷாத்ரி சுவாமிகள்' என்று சொன்னான் கந்தன். கம்பத்து இளைய பெருமாள் நல்ல அலங்காரத்தோடு மிக அழகாக இருந்தார். மூவரும் அவரைத் தரிசித்து விட்டு வெளியே வந்தார்கள்.

இருட்டத் தொடங்கிவிட்டதால் சிவகங்கை திருக்குளத்தை எட்டிப் பார்த்துவிட்டு அருகிலிருந்த சிவகங்கை விநாயகரையும் வணங்கிக் கொண்டார்கள்.

பெரிய நந்தியை வணங்கி விட்டு இன்னொரு கோபுர வாசலுக்கு வந்தார்கள். கோபுரத்தின் வலப்பக்கம் ஒரு பெரிய மண்டபம் இருந்தது. 'இது தான் கோபுரத்து இளையனார் சன்னிதி' என்று மணிகண்டன் சொன்னான். 'இங்கே தான் கோபுரத்து மேலே இருந்து கீழே விழுந்த அருணகிரிநாதரைத் தாங்கிப் பிடிச்சு முருகன் காப்பாத்துனார்' என்று கந்தன் சொல்ல மூவரும் மண்டபத்தின் உள்ளே நுழைந்து அங்கிருந்த கோபுரத்து இளைய பெருமாளாகிய முருகனையும் அருகில் கை கூப்பி நிற்கும் அருணகிரிநாதரையும் தரிசித்து வெளியே வந்தார்கள்.

பின்னர் கோபுரத்துக்குள் நுழைந்து அடுத்த உள் பிரகாரத்திற்கு வந்தார்கள். அங்கே இருந்த சின்ன நந்தி தேவரை வணங்கிவிட்டு இன்னொரு கோபுர வாயிலுக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். 'இந்த கோபுரத்திற்கு இருக்கும் பெருமையைச் சொல்லுங்கள்' என்று மணிகண்டன் கேட்க கந்தனும் 'இது என்ன கோபுரம்?' திருப்பிக் கேட்டான். மணிகண்டன் சொன்னதைக் கேட்டு கந்தன் முகம் மலர்ந்தது.

அடுத்த அத்தியாயம் இங்கே