அறியாத பெண் செய்த குற்றம்

என்ன குற்றம் செய்தோமோ தெரியவில்லையே. எம்பெருமான் திருமுக வாட்டம் கொண்டது ஏனோ? நம் பணியில் ஏதேனும் குறையோ? நேற்று திருக்கோவிலுக்குச் செல்லும் வழியில் தொடுத்த மாலையில் தலைமுடி இருந்ததைக் கண்டோமே. அவனுக்கெனத் தொடுத்த மாலையில் தலைமுடி படும் படி நாம் வைத்திருந்தது குற்றமோ? அதனால் தான் புதிதாக மலர் மாலைகள் தொடுத்துக் கொண்டு திருவடிகளில் சமர்ப்பித்தும் இறைவன் திருவுள்ளம் மகிழவில்லையோ? அறியோமே.

நேற்று இரவு முதல் எப்படி எப்படியோ எண்ணிப் பார்த்தாலும் ஒரு தெளிவு பிறக்கவில்லையே. கதிரவனும் குணதிசைச் சிகரம் நீங்கி எழும் நேரம் ஆகிவிட்டது போலிருக்கிறது. விடிவெள்ளியும் எழுந்து அதுவும் மறையும் நேரம் ஆகிவிட்டது. இன்றைக்காவது மலர்மாலைகளை இறைவன் திருவுள்ளம் உகக்கும் படியாகத் தொடுத்துக் கொண்டு செல்ல வேண்டும். ஹரி ஹரி ஹரி.

***

கீழ்வானம் வெளுத்துவிட்டது. மலர்மாலைகளும் தொடுத்தாகிவிட்டது. உடனே எடுத்துக் கொண்டு திருக்கோவிலுக்குச் செல்ல வேண்டியது தான்.

நல்லவேளை நினைவிற்கு வந்தது. கேசவன் திருமண்காப்பு வேண்டும் என்று கேட்டானே. இன்று திருக்கோவிலுக்கு வந்து பெற்றுக் கொள்ளுமாறு சொல்லியிருக்கிறேன். மறக்காமல் எடுத்துக் கொண்டு செல்லவேண்டும்.

***

திருமண் காப்பினை எடுத்துக் கொண்டு வர பெரியாழ்வார் அப்புறம் செல்கிறார். அவர் அப்புறம் சென்ற நேரம் கோதைத் திருமகள் வழக்கம் போல் மலர்மாலைகளை தான் அணிந்து கண்ணாடி முன் நின்று கண்ணனைக் காண்கிறாள். திரும்பி வந்த பட்டர் பிரான் கோதை மலர்மாலை சூடி நிற்பதைக் கண்டு பதறுகிறார்.

***



'கோதை. என்ன காரியம் செய்தாய்? எம்பெருமானுக்கென்றுத் தொடுத்து வைத்திருக்கும் மலர்மாலைகளை அவன் சூடிக் களையும் முன் அடியோங்கள் சூடலாமா? அது தவறல்லவா? இறைவன் சூடிக் கொடுத்ததை அணிந்து மகிழ்வதல்லவா மரபு? நாம் அணிந்ததை எம்பெருமானுக்குச் சூடலாமா? அது பெருந்தவறு அல்லவா?'

கோதை ஒன்றும் புரியாமல் திகைக்கிறாள். அவள் கிருஷ்ண தியானத்தில் இருப்பதால் தந்தையாரின் கேள்விகளுக்கு உடனே விடை சொல்ல இயலவில்லை.

'அடடா. இப்பெரும் பாவத்தை எப்படி தீர்க்கப் போகிறோம்? ஐயனே. அறியாத பெண் இவள். இவள் செய்த தவறை பொறுத்தருள வேண்டும். பொறுத்தருள வேண்டும்' கண்ணீருடன் பெருமாளை வேண்டுகிறார் பெரியாழ்வார்.

திடீரென முந்தைய நாள் மலர்மாலையில் தலைமுடி இருந்தது நினைவிற்கு வந்தது.

'கோதை. நேற்றும் நீ இப்படி மலர்மாலைகளைச் சூடிக் கொண்டாயா?'

'ஆம் அப்பா.' என்ன தவறு செய்தோம் என்று தெரியாமல் குரல் கம்முகிறது.

'எவ்வளவு நாளாக இப்படி செய்கிறாய் கோதை? நேற்று தான் இந்தத் தவறைச் செய்யத் தொடங்கினாய் என்று சொல்லிவிடு'.

'இல்லை அப்பா. ஒரு மண்டலமாக மலர்மாலைகளைச் சூடிப் பார்க்கிறேன் அப்பா'.

'என்ன? ஒரு மண்டலமாகவா? ஆஆ. என்ன பிழை செய்தேன்? என்ன பிழை செய்தேன்? என் மகள் சூடிக் களைந்ததையா எம்பெருமான் சூடுவதற்குத் தந்தேன். இந்த மாபெரும் பிழையைப் பொறுக்காமல் தானா எம்பெருமானின் திருமுகம் வாடிவிட்டது?

எம்பெருமானே. கருணைக்கடலே. இவ்வளவு நாட்கள் எங்கள் பிழை பொறுத்தாயே. பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்தாய். நாங்களும் அதே தவற்றைச் செய்தோம். கடைசியில் உன் திருவுள்ளத்தை நாங்கள் அறியும் வகையில் நேற்று உன் திருமுக வாட்டத்தைக் காட்டினாயே. என்னே உன் கருணை. என்னே உன் கருணை.

கோதை. பெருந்தவறு செய்திருக்கிறாய் அம்மா. எம்பெருமானுக்கென்றுத் தொடுத்த மாலைகளை மானிடர்கள் நாம் சூடுவது தவறு அம்மா. எம்பெருமான் திருவருளால் ஏதோ இன்றேனும் இந்தத் தவறு என் கண்களில் தென்பட்டதே. இனி இந்தத் தவற்றைச் செய்யாதே அம்மா'.

இப்படி சொல்லிவிட்டு விரைவில் மாற்று மலர் மாலைகளைத் தொடுத்துக் கொண்டு திருக்கோவிலுக்கு விரைந்தார் பட்டர்பிரான்.

***

அருஞ்சொற்பொருள்:

குணதிசைச் சிகரம்: குணதிசை என்றால் கிழக்குதிசை. கிழக்கில் இருக்கும் மலையில் இருந்து கதிரவன் உதிக்கின்றதைச் சொல்கிறார் பெரியாழ்வார்.

ஹரி ஹரி ஹரி: அதிகாலையில் துயில் எழும் போது ஹரி நாமத்தைச் சொல்லிக் கொண்டே எழுதல் மரபு. 'மெல்ல எழுந்து ஹரி என்ற பேரரவம்' என்று கோதையும் திருப்பாவையில் சொல்லியிருக்கிறாள்.