பாரதியின் வசனகவிதை: காற்று - 4

பாரதியார் எழுதிய காற்று என்னும் வசனகவிதையின் நான்காம் பாகத்தை இங்கே கொடுக்கிறேன். முதல் மூன்று பாகங்களுக்கு முந்தையப் பதிவுகளைப் பாருங்கள்.

----------

பாலைவனம். மணல், மணல், மணல். பல யோஜனை தூரம் ஒரே மட்டமாக நான்கு திசையிலும் மணல்.

மாலை நேரம். அவ்வனத்தின் வழியே ஒட்டைகளின் மீதேறி ஒரு வியாபாரக் கூட்டத்தார் போகிறார்கள்.

வாயு சண்டனாகி வந்துவிட்டான். பாலைவனத்து மணல்களெல்லாம் இடைவானத்திலே சுழல்கின்றன. ஒரு க்ஷணம் யம வாதனை. வியாபாரக் கூட்டம் முழுதும் மணலிலே அழிந்து போகிறது. வாயு கொடியோன். அவன் ருத்ரன். அவனுடைய ஓசை அச்சந் தருவது. அவனுடைய செயல்கள் கொடியன. காற்றை வாழ்த்துகின்றோம்.

----------

அரும்சொற்பொருள்:

யோஜனை தூரம் - தூரத்தை அளக்க இன்று நாம் சொல்லும் கிலோமீட்டர், மைல் போல் அந்தக் கால அளவு.
ஒட்டைகள் - ஒட்டகங்கள்.

சண்டன் - வம்பன்.

----------

எனது உரை: இங்கு பாலைவனத்தில் நடக்கும் ஒரு அழிவைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறார். ஒரு நொடியில் காற்றால் ஒரு கூட்டத்தையே அழித்துப் போட முடியும் என்பதைக் காட்டுகிறார். அப்படிச் செய்வதால் அவன் கொடியவன் என்றும் ருத்ர ரூபி என்றும் கூறுகிறார். அந்தக் கொடியவன் நமக்கு நல்லது செய்யட்டும் என்று அவனை வாழ்த்துகிறார்.