எண்ணெய்

குமரன் தமிழ்ச் சொற்களையும் வடமொழிச் சொற்களையும் கண்டறிந்து தமிழ் சொற்களை நமக்காக எடுத்துத் தரும் வேளையில், சில பழைய தமிழ்ச் சொற்களை உங்களுக்குப் பொருளோடு அறிமுகப் படுத்துகிறேன். நாம் அன்றாடம் பயன்படுத்தும் சொற்களுக்குப் பின்னால் இருக்கும் பொருளும் தெரிந்தால் இன்னமும் முறையாகப் பயன்படுத்தலாம் அல்லவா!

கடைக்குப் போய் எண்ணெய் வாங்கி வா என்று அம்மா சொன்னால் நாம் என்ன சொல்வோம்? என்ன எண்ணெய் என்று சொல்ல வேண்டாமா என்றுதானே கேட்போம். அதுதானே முறையும் கூட! இருக்கிற எண்ணெய்களில் எந்த எண்ணெய் என்று வாங்குவது? சரி. எண்ணெய்யில் எத்தனை வகை உண்டென்று பட்டியல் போட்டுப் பார்க்கலாமா? முதலில் நல்லெண்ணெய்யில் துவங்குவோம். தலைக்குத் தேய்க்க தேங்காய் எண்ணெய். பிறகு கடலை எண்ணெய், சூரியகாந்தி எண்ணெய், பாமாயில் எனப்படும் பனையெண்ணெய், இலுப்பை எண்ணெய், ஆமணக்கு எண்ணெய், விளக்கெண்ணெய், வேப்பெண்ணெய், சுளுக்கு நீக்கும் நீலகிரி எண்ணெய், அடுப்பென்ன சமயத்தில் ஆளையே எரிக்கும் மண்ணெண்ணெய் என்று அடுக்குவதில் என்ன சிரமம் இருக்கிறது.

ஆனால் பாருங்கள். இவை அனைத்தும் எண்ணெய்கள் அல்ல. அதாவது எண்ணெய் என்ற வகையைச் சார்ந்தவை அல்ல. அப்படியானால் இவற்றை எப்படி வகைப்படுத்துவது? ஒரு வகை இருக்கத்தான் செய்கிறது. இவை அனைத்தும் நெய் வகையைச் சார்ந்தவை. என்ன தலையைச் சுற்றுகிறதா? உண்மை என்றைக்குத்தான் உடனடியாக விளங்கியிருக்கிறது? தெளிவாகச் சொல்கிறேன். உலகத்தில் ஒரேயொரு வகையான எண்ணெய் மட்டுமே அன்றும் இன்றும் காணப்படுகிறது. ஆனால் அதுவும் நெய் வகையைச் சார்ந்ததுதான். அது என்ன நெய்? எள் நெய். புணர்ச்சி விதிகளால் அது எண்ணெய் ஆனது.

தமிழில் மிருதுவான கொழகொழப்பான திரவங்கள் அனைத்தும் நெய் வகையைச் சார்ந்ததுதான். வெண்மையாக இருக்கின்ற நெய்தான் வெண்ணெய். அது உருகினால் வருவதுதான் நெய். நெய் ஒரு தியாகி. தான் பிறந்த இடத்திற்கே பெயர் கொடுத்திருக்கிறதே! இந்த நெய்தான் முதலில் தமிழன் பயன்படுத்திய நெய். பிறகுதான் வித்துக்களை கல்லுரலிலிட்டு ஆட்டி அரைத்து நெய்யைப் பிரிக்கும் முறைகளைக் கற்றுக் கொண்டான். அவன் கையில் முதன் முதலில் அகப்பட்ட வித்து எள்தான். அந்த எள்ளில் இருந்து பெறப்பட்டதால் எண்ணெய். அதுதான் எண்ணெய்களில் தலைமை. அதன் பண்புகளால் அதற்கு நல்ல எண்ணெய் என்ற சிறப்புப் பெயர் வேறு! சிறப்புப் பெயர் வந்ததால், பழைய பெயர் பொதுப் பெயராயிற்று. நாளாவட்டத்தில் அது எண்ணெய் என்ற புதிய வகையை உருவாக்கிவிட்டது.

வடமொழியில் ஒரு வழக்கு உண்டு. அது "ஜலே கங்கே! தைலே லக்ஷ்மி!". அதன் பொருள்....நீரெல்லாம் கங்கை. எண்ணெய் எல்லாம் இலக்குமி. இங்கே வருகின்ற எண்ணெய் நல்லெண்ணெய். அதாவது நல்லெண்ணெய்யில் இலக்குமி வசிக்கிறாள்.

அன்புடன்,
கோ.இராகவன்

***

இந்த இடுகை 'சொல் ஒரு சொல்' பதிவில் இராகவனால் 10 மே 2006 அன்று இடப்பட்டது.