தாமோதரனின் தலைவலி

'அப்பா. அந்தி நேரமும் வந்துவிட்டது. கோபியர் செய்ததைப்போல என்று காலையில் நீங்கள் சொன்னீர்களே. அந்தக் கதையைக் கூறுங்கள் அப்பா'.

'கோதை. கதை சொல்கிறேன் என்று சொன்னது நினைவிருக்கிறது. இதோ வந்துவிட்டேன் அம்மா. கொஞ்சம் பொறு'.

'விரைவில் வாருங்கள் அப்பா. கண்ணனுக்காகப் பாவத்தையும் செய்யத் துணிந்த கோபியர்கள் என்ன செய்தார்கள் என்று அறிய ஆவலாக இருக்கிறது'.

'வந்துவிட்டேன் மகளே. கதையைக் கேள்'

***

ஒரு முறை மூவுலகங்களுக்கும் சென்று எல்லோருக்கும் நன்மையை விளைவிக்கும் தேவரிஷி நாரதர் எம்பெருமான் கண்ணனைத் தரிசிக்க துவாரகைக்கு வந்தார். எப்போதும் மகிழ்ச்சி தாண்டவமாடும் துவாரகையில் அன்று எல்லோரும் தங்கள் தங்கள் வேலைகளை அமைதியாகச் செய்து கொண்டிருந்தனர். நாரத மகரிஷியைக் கண்டதும் முகமன் கூறினர் - ஆனால் அதில் வழக்கமாக இருக்கும் குதூகலம் இல்லை. நாரதர் இதனை எல்லாம் கண்ணுற்று ஏன் இப்படி என்று சிந்தித்துக் கொண்டே கண்ணனின் திருமாளிகையை அடைந்தார். அங்கும் எப்போதும் இருப்பது போன்ற கொண்டாட்டங்கள் இல்லை. எல்லோரும் அவரவர் வேலைகளை ஒரு வித முக வாட்டத்துடன் செய்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

வாயிற்காவலரிடம் எம்பெருமானைத் தரிசிக்கத் தான் வந்திருப்பதாகவும் அவரது அனுமதி பெற்று வருமாறும் நாரதர் கேட்டுக் கொண்டார். வாயிற்காவலர் 'சுவாமி. இன்று காலையிலிருந்து எம்பெருமானை யாரும் தரிசிக்கவில்லை. நீங்கள் வேண்டுமானால் திருத்தேவியார்களைப் பார்த்துப் பேசுங்கள்' என்றார். இதுவும் நாரதருக்கு வியப்பைக் கொடுத்தது. 'சரி. அப்படியே செய்யலாம்' என்றார். வாயிற்காவலரும் ருக்மிணி பிராட்டியிடமும், சத்யபாமா பிராட்டியிடமும் அனுமதி பெற்று வந்து நாரதரை உள்ளே அழைத்துச் சென்றார்.

திருத்தேவியர் இருவரும் நாரத மகரிஷியை எதிர் கொண்டு அழைத்தனர்.

'வாருங்கள் மகரிஷியே. நல்ல நேரத்தில் வந்தீர்கள். உங்களைப் போன்ற பக்தர்களின் வரவையே இந்த நேரத்தில் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம்'.

'தேவியர்களே. எம்பெருமானுக்கு என்ன ஆயிற்று? ஏன் அவர் யாருக்கும் தரிசனம் தருவதில்லை? வழக்கத்திற்கு மாறாக துவரைப்பதி முழுவதும் மகிழ்ச்சியின்றிக் காணப்படுகிறதே? நீங்களும் வழக்கத்திற்கு மாறாக என்னை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருப்பதாகக் கூறுகிறீர்களே? என்ன தான் நடக்கிறது?'

'சுவாமி. நம்பெருமாளுக்கு இன்று காலை முதல் கடுமையான தலைவலி. அதனால் தான் எல்லோரும் மகிழ்ச்சியின்றி இருக்கிறோம்'.

'தலைவலி என்றால் ஏதாவது மருந்தைத் தரலாமே. அரண்மனை வைத்தியர்கள் இருப்பார்களே'.

'அவர்கள் பலவகையான மருந்துகளைத் தந்துவிட்டார்கள் சுவாமி. ஆனாலும் கேசவனின் தலைவேதனை குறைந்ததாகவே தெரியவில்லை. அதனால் தான் உங்களைப் போன்ற பக்தர்கள் வரவேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தோம்'.

'அரண்மனை வைத்தியர்கள் தந்த மருந்து எதுவும் வேலை செய்யவில்லையா? அப்படியென்றால் சுவாமியிடமே மருந்து என்ன என்று கேட்டிருக்கலாமே'.

'கேட்டோமே. அவர் சொன்ன மருந்தைத் தான் எப்படி பெறுவது என்று அறியாமல் திகைக்கிறோம்'

'அப்படி என்ன மருந்தை அவர் சொன்னார்?'

'அவரிடன் நெருக்கமான அன்பும் பக்தியும் கொண்ட அடியாரின் திருவடித் துகள்களை எடுத்துக்கொண்டு வந்து அவர் தலையில் தடவ வேண்டுமாம். அப்போது தலைவலி தீர்ந்துவிடுமாம்'

'ஆ. விசித்திரமான மருந்து தான். திருத்தேவியரான உங்களைத் தவிர்த்து வேறு யார் எம்பெருமானின் மேல் நெருக்கமான அன்பும் பக்தியும் உடையவர்களாக இருப்பார்கள்? நீங்களே அந்த மருந்தைத் தந்திருக்கலாமே'.

'என்ன சுவாமி இப்படி கேட்டுவிட்டீர்கள்? பெருமானின் மேல் எங்களுக்கு நெருக்கமான அன்பும் பக்தியும் இருக்கலாம். ஆனாலும் எங்களின் காலடித் துகள்கள் எம்பெருமானின் தலையில் படுவதா? அது பெரும்பாவம் அல்லவா? அந்தப் பாவத்தை நாங்கள் செய்ய முடியுமா? அது மட்டுமா? அவரின் தலைவலி அப்படியும் தீரவில்லை என்றால் பாவமும் செய்து பழியும் அல்லவா வந்து சேரும்?'

'நாரதர் தன் மனதிற்குள் - தேவியர் சொல்வது சரி தான். நாமும் இந்தப் பாவத்தைச் செய்ய முடியாது. பாவமும் வரும். தேவியர் சொன்னது போல் நமக்கு எம்பெருமானின் மேல் அன்பும் பக்தியும் இல்லை என்ற பழியும் வரும்.

வெளியே 'அப்போது என்ன தான் வழி?'

'சுவாமி. அதற்காகத் தான் உங்களை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம். நீங்கள் தான் எப்போதும் அவர் திருநாமங்களைப் பாடிக் கொண்டே இருப்பவர். உங்களை விட சிறந்த பக்தரைக் காணமுடியாது. பக்திக்கே இலக்கணம் வகுத்து 'நாரத பக்தி சூத்திரம்' இயற்றியவர். அதனால் நீங்கள் தான் உங்கள் திருப்பாதத் துகள்களைத் தந்தருள வேண்டும்'.

'அம்மா. நீங்கள் சொல்வது சரியில்லை. அடியேனை மட்டும் பாவம் செய்யத் தூண்டுகிறீர்களே.

ம்ம். எம்பெருமான் ஏதோ திட்டத்துடன் தான் இருக்கிறார். எந்த பக்தனுமே தன் காலடித் துகள்களை பகவானின் திருமுடிகளில் படுமாறு தரமாட்டான். அதனால் அவரிடமே ஒரு உபாயம் கேட்கவேண்டியது தான்'

அனைவரும் கண்ணனின் அறைக்குச் செல்கின்றனர்.

***

'மாதவா. கேசவா. மதுசூதனா. தாமோதரா. கண்ணா. மணிவண்ணா, கார்மேகவண்ணா, மாயவா, துவராபதி, இதயக்கமலவாசா, என்னையுடையவனே சரணம் சரணம் சரணம்'

'வா நாரதா. நலமா?'

'சுவாமி. அடியேன் நலமே. தாங்கள் தான் தலைநோவால் அவதிப்படுவதாக திருத்தேவியர் கூறினர். இப்போது எப்படி இருக்குறது சுவாமி?'

'தலைவலி அப்படியே இருக்கிறது நாரதா. மருந்தைத் தேடிச் சென்றவர்கள் எல்லாம் போனவர் போன இடத்திலேயே இருந்துவிடுகிறார்கள் போலிருக்கிறது. யாரும் வரவில்லை. என் தலைவேதனையும் தீரவில்லை'.

'ஐயனே. தங்கள் தலைவலிக்கு வேறு மருந்து இருக்கிறதா? பக்தர்களில் அடிப்பொடி வேண்டுமென்றால் கிடைப்பது அரிதாயிற்றே'

'ஏன் நாரதா? பக்தர்களே இல்லாமல் போய்விட்டார்களா?'

'அப்படி இல்லை பெருமானே. எந்த பக்தரும் தன் காலடி மண் எம்பெருமானின் திருமுடியில் பட தானே அறிந்து தரமாட்டாரே. அதனால் சொன்னேன்'.

'அப்படி இல்லை நாரதா. யாராவது கோகுலத்திற்குச் சென்று பார்த்தார்களா? அங்கே கட்டாயம் பக்தர்களின் பாத தூளி கிடைக்கும்'.

'அப்படியா? அங்கே அறிவொன்றும் இல்லாத ஆயர் குலத்து மக்கள் தானே இருக்கிறார்கள்? அங்கே பக்தியில் சிறந்தவர் உண்டா?'

'ஏன் நாரதா நீயே சென்று கண்டு வரலாமே'.

'அப்படியே செய்கிறேன் சுவாமி. அடியேனுக்கு விடை கொடுங்கள்'.

நாராயண நாமத்தை பாராயணம் செய்தபடி நாரதர் கோகுலத்திற்குச் செல்கிறார்.

***
***
2007ல் எழுதியதன் மறுபதிவு...