ஷாஜகான் தாஜ்மகாலைக் கட்டவில்லை!

நான் உண்மையைத் தான் சொல்கிறேன். இந்த இடுகை படித்து முடிக்கும் போது, ஏன் இடுகையின் நடுவிலேயே, நீங்கள் நான் சொல்வதை உண்மை என்று ஒத்துக் கொள்வீர்கள். சிறு வயதில் 'தாஜ்மகாலைக் கட்டியவர் யார்?' என்ற கேள்விக்குக் கேலியாக 'கொத்தனார்' என்று சொல்வோமே, அதைத் தான் சொல்லப் போகிறேன். ஏனென்றால் அந்தக் கேலியான பதிலில் தான் உண்மை இருக்கிறது. உண்மையில் கட்டியவர்கள் கட்டுமானத் தொழிலாளர்களே. அவர்களுக்குத் தான் அந்தக் கலை தெரியும். தாஜ்மகாலைக் கட்டுவித்தவன் தான் ஷாஜகான். அவன் ஆணையின் பேரில் கட்டப்பட்டதால் 'தாஜ்மகாலை ஷாஜகான் கட்டினான்' என்று வரலாற்று ஆசிரியர்களும் சொல்ல நாமும் கேள்வி கேட்காமல் ஏற்றுக் கொண்டோம்.

சில வருடங்களாக வரலாற்றுச் செய்திகளைப் பற்றி (பதிவெழுத வந்த நாள் முதல் என்று சொல்லலாம். ஏறக்குறைய ஐந்தாண்டுகளாக) நிறைய ஆர்வம் தோன்றியிருக்கிறது. அந்த நோக்கில் இலக்கியம், கல்வெட்டு போன்றவற்றையும் அவற்றினைப் பற்றிய செய்திகளையும் படித்தும் எழுதியும் வருகிறேன். இந்த 'தாஜ்மகாலை ஷாஜகான் கட்டினார்' போன்ற செய்திகளை முன்னுக்குப் பின் முரணாக பலரும் எழுதியும் பேசியும் நம்பியும் வருவது போல் ஒரு தோற்றம் இப்போது எனக்குக் கிடைக்கிறது.

விளக்கமாகச் சொல்வதென்றால், கல்வெட்டுகளில் இருக்கும் செய்தியில் நேரடியாக ஒரு மன்னன் ஒரு செயலைச் செய்தான் என்று இருந்தால் தானே அந்த மன்னனின் செயலாக அதனை அறுதியிட்டுக் கூற முடியும். அவ்வாறின்றி அம்மன்னன் காலத்தில் வேறு யாரோ செய்ததை எல்லாம் அம்மன்னன் செய்ததாகச் சொல்லித் திரித்துக் கொண்டும் அதனைத் தாங்களே நம்பியும் திரிகிறார்கள் பல பேர். அவர்களில் பெரும் அறிஞர்கள் என்று பெயர் பெற்றவர்களும் இருக்கிறார்கள்.

கல்வெட்டுகளில் பெரும்பாலும் ஒரு மன்னனுடைய ஆட்சியாண்டு சொல்லப்படுகிறது. அப்படிச் சொல்லப்படுவது கல்வெட்டு எழுதும் முறைகளில் ஒன்று. மன்னன் எங்கோ தலை நகரில் இருக்கலாம். ஏதோ ஒரு கோவிலில் யாரோ ஒருவர் ஏதோ ஒரு தருமம் செய்திருக்கலாம். அதனைக் கல்வெட்டி வைத்திருக்கலாம். அப்போதும், நேரடியாக மன்னனுக்கு இந்த தருமத்தில் எந்த வித பங்கும் இல்லாவிட்டாலும், அந்த மன்னனின் பெயர், பெருமைகள், ஆட்சியாண்டு போன்றவற்றை தொடக்கத்தில் சொல்லுவது கல்வெட்டு எழுதும் முறையாக இருந்திருக்கிறது. இந்த மாதிரி கல்வெட்டுகளை எல்லாம் சில பேர் அந்த மன்னனே செய்ததைப் போல் திரித்துச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஷாஜகானாவது தாஜ்மகாலைக் கட்டுவித்தான். இங்கே மன்னனுக்கு அந்தக் கல்வெட்டுச் செய்தியில் எந்தவித தொடர்பும் இல்லை. ஆனாலும் முழுப் பூசனிக்காயைச் சோற்றில் மறைக்கும் செயல் அவரவர் அரசியலுக்கு ஏற்ப நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.

ஓரிரு எடுத்துக்காட்டுகள் சொல்கிறேன். அண்மையில் மாமல்லபுரத்தின் அருகில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பல்லவர் கால முருகன் கோவிலில் உள்ள கல்வெட்டுகளைப் பற்றிய ஒரு ஆங்கிலக் கட்டுரையைப் படித்தேன். அதனை எழுதியவர் ஒரு பெரிய கல்வெட்டறிஞர். அந்தக் கட்டுரையைப் படித்துக் கொண்டே வரும் போது கீழ்கண்ட பகுதியைக் கண்டேன்.


The second inscription engraved on another pillar found near the previous one in the same trench belongs to Pallava king Kampavarman, son and successor of Nandivarman III. It is dated in the 17th regnal year of the king (A.D. 813). It refers to the gift of gold and land to the temple of Subramanya at Tiruvilichchil by a brahmin lady namely Vasantanar wife of Sivacarman alias Sri Kampa bhattan of Sandalya gotra, a resident of Manaiyir in Manaiyir Kottam.

....

The third inscription also belongs to Kampavarman is dated in his 18th regnal year (A.D. 887). It refers to the gift of 10 kalanju of gold by a lady Nangaipperuman, another wife of Sivacarman. ...

பார்த்தீர்களா? ஒரு அரசனின் ஆட்சிக்காலத்தில் அவனுக்குச் சம்பந்தேயில்லாத இரு பெண்கள் கொடுத்த கொடையினைக் குறித்து வைத்த கல்வெட்டுகள் அந்த அரசனுக்கு உரிமையானதாகப் பேசப்படுவதை! இக்கட்டுரையாசிரியர் மிகத் தெளிவாக யார் கொடை கொடுத்தார்கள் என்று சொல்லிவிடுவதால் அவரே இக்கல்வெட்டுகள் அரசனைச் சேர்ந்தவை என்று சொன்னாலும் அவை அரசனைச் சேர்ந்தவை இல்லை என்று நமக்குப் புரிந்துவிடுகிறது. இப்படி எல்லா தகவல்களும் சொல்லாமல் போகிற போக்கில் நிறைய கல்வெட்டுகளை ஏதோ ஒரு அரசனுக்குச் சொந்தமானவை என்று சொல்லிச் செல்லும் ஆய்வுக்கட்டுரைகளையும் படித்திருக்கிறேன். அங்கே எல்லாம் படிப்பவர்கள் அவை உண்மையிலேயே அவ்வரசனைச் சேர்ந்த, அவ்வரசனால் எடுப்பிக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகள் என்று எண்ணிக் கொள்வார்கள்.

வேண்டுமென்றால் யாராவது கல்வெட்டறிஞர் ஒருவரிடம் சென்று முதலாம் குலோத்துங்கனின் கல்வெட்டுகள் என்று கேளுங்கள். நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட கல்வெட்டுகளை அவனுக்குரியவை என்று காட்டுவார்கள். ஒவ்வொன்றாக எடுத்துப் பார்த்தால் அவற்றில் பெரும்பாலானவை முதலாம் குலோத்துங்க சோழனுக்குச் சற்றும் தொடர்பே இல்லாத கல்வெட்டுகளாக இருக்கும். ஆனால் அவை அனைத்தும் அவனது ஆட்சியின் போது நடந்தவை; அதனால் அவன் பெயரும், புகழும், ஆட்சியாண்டும் பேசுபவை. ஆனாலும் அவ்வறிஞர்களும் அந்த இயலைக் கற்றுக் கொண்டு இருப்பவர்களும் அவை முதலாம் குலோத்துங்கனின் கல்வெட்டுகளே என்று சாதிப்பார்கள். அவர்கள் நம்மை ஏமாற்ற அப்படி சொல்லவில்லை. அவர்கள் சொல்வதே உண்மை என்று அவர்கள் முழுக்க முழுக்க நம்புகிறார்கள். அவ்வளவு தான்.

நீங்கள் இப்படிப்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகளைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா? நான் இங்கே சொன்னவற்றைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்? ஏற்றுக் கொள்கிறீர்களா? மறுக்கிறீர்களா? நீங்கள் நினைப்பதைத் தயங்காமல் சொல்லுங்கள்!