விடைவிடாதுகந்த விண்ணவர் கோவே!

விடைவிடாதுகந்த விண்ணவர் கோவே!
வினையனேனுடைய மெய்ப்பொருளே!
முடைவிடாதடியேன் மூத்தற மண்ணாய்
முழுப்புழுக் குரம்பையில் கிடந்து
கடைபடா வண்ணம் காத்தென்னை ஆண்ட
கடவுளே! கருணைமாக்கடலே!
இடைவிடாதுன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்
எங்கெழுந்தருளுவதினியே!

விடைவிடாது உகந்த விண்ணவர் கோவே - தரும ரூபமான காளை மாட்டினை (விடையை) வாகனமாக விரும்பி ஏற்றுக்கொண்டுள்ள, வானில் வாழும் தேவர்களுக்கெல்லாம் அரசனே!

வினையனேனுடைய மெய்ப்பொருளே - கரும வினையின் அடிமையாகிய எனக்கு வேறு கதி இல்லை. நீயே எனக்குக் கதியாகும் உண்மைப்பொருள்.

அடியேன் - உன் அடிமையாகிய நான்

முழுபுழுக் குரம்பையில் கிடந்து - முழுவதும் நுண்ணுயிரிகளால் (புழுக்களால்) நிரம்பிய (அதனால் துன்பங்களை அடைந்து துயர் உறும்) இந்த உடலில் கிடந்து

முடை விடாது - அதனால் எழும் கெட்ட நாற்றம் (வடமொழியில் வாசனா எனப்படுவது) விடாது

மூத்தற மண்ணாய் - முதுமை அடைந்து இறுதியில் ஒன்றுமே இல்லாத மண்ணாகி

கடைபடா வண்ணம் - கீழ்மை நிலை அடையாத வண்ணம்

காத்து என்னை ஆண்ட கடவுளே

கருணைமாக்கடலே - வினைப்பயன்கள் மற்றும் வாசனைகளின் அடிமையாகிய என்னை உன் அடிமையாக்கிய கருணை மாக்கடலே.

இடைவிடாது - எப்போதும்

உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்

எங்கு எழுந்து அருளுவது இனியே!

வானில் வாழும் தேவர்களின் அரசனே! நீர் தருமத்தின் தலைவன். ஆதலினால் தரும ரூபமான ரிஷப தேவரை விரும்பி உம் வாகனமாக ஏற்றுக் கொண்டுள்ளீர். என் முன்வினைப் பயன்களால் பெரிதும் அலைப்புண்டு கலங்கி நிற்கும் எனக்கு நீரே மெய்யான கதி. உம் கடல் போன்ற கருணையால் என்னை இந்த கீழான வாழ்விலிருந்து கடைத்தேற்றினீர். நான் எப்போதும் உம் திருவடிகளை சிக்கெனப் பிடித்துள்ளேன். நீர் எங்கு செல்ல முயல்கிறீர்? நான் எப்போதும் உம் திருவடிகளைப் பற்றியுள்ளதால் நீர் எங்கும் தப்பிச் சென்று விட முடியாது.