கிழவன்

யாரு யாரு இந்தக் கிழவன் யாரு?
நாரு நாரு இது தேங்கா நாரு!

இந்தப் பாட்டு தெரியாதவர் யார்? குரு சிஷ்யன் படத்தில் கிழவன் வேடத்தில் வருகின்ற ரஜினியைப் பார்த்து பிரபு பாடுகின்ற பாடல். கிழவனென்றால் அத்தனை இளப்பம்! அதனால்தான் பாருங்கள், பாட்டின் முதல் வரியில் கிழவர் என்று கூடச் சொல்லாமல் கிழவன் என்று ஒருமையில் அழைக்கிறார் பிரபு. இரண்டாவது வரிக்கு வருவோம். தேங்கா நாரு! இது அந்தக் கிழவனின் வயதுக் குறிப்பு. வயது முதிர்ந்த காரணத்தால் வளர்ந்த தாடி வெளிரிப் போய் வெண்ணிறமாய் இருக்கிறது. அதையும் கிண்டலடிக்கிறார் பிரபு.

நல்ல வேளை நக்கீரர் இங்கே இல்லை. இருந்திருந்தால் பிரபுவை ஒரு கை என்ன, இரண்டு கைகளும் பார்த்திருப்பார்? சிவனிடம் துணிந்தவன் எவனிடம் அஞ்சுவான்? (இதுவும் ரஜினி படப் பாட்டுதானே!) கிழவனுக்குத் தாடி இருக்கலாம்! அவனுக்கு வெண்ணிறத் தாடி இருக்க வேண்டுமென்ற கட்டாயம் இல்லை என்பார் நக்கீரர். (நாகேஷ் திருவிளையாடல் படத்தில் சொன்னது நினைவிற்கு வருகிறது. உம்மைப் போல்...இல்லை நீர் ஒருவரே போதும். உலகம் உருப்படும்.) நக்கீரர் நம்மையெல்லாம் குழப்பவில்லை. அவர் சொல்ல வருவது என்னவென்றால், கிழவன் என்பவன் வயது முதிர்ந்தவனாக இருக்க வேண்டியதில்லை!

குழப்பமில்லை என்று கூறிவிட்டு குழப்பினால் எப்படி? நக்கீரர் சங்கப் புலவர். அதிலும் செண்பகப் பாண்டியனின் மதுரைத் தமிழ்ச் சங்கத்தின் தலமைப் புலவர். ஈசருடன் நேருக்கு நேர் வாதிட்டு வென்றவர். அவர் தவறாகச் சொல்வாரா? எதனால் அப்படிச் சொல்கிறார் என்று நாமும் சற்று சிந்திக்க வேண்டும். கிழவன் என்ற சொல்லுக்கு அன்றைக்குப் பொருளே வேறு. இன்றைக்கு அதன் பொருள் வேறு. அன்றைய பொருளுக்கு இன்றைக்கு ஒரு சொல் இருக்கிறது. அது தலைவன். இன்றைக்குத் தலைவர்கள் எல்லோரும் கிழவர்களாய்த்தானே இருக்கிறார்கள். அப்படி வந்ததுதான் கிழவன் என்ற சொல்லுக்கு முதியவர் என்ற பொருள்.

இழுமென இழிதரும் அருவி
பழம் முதிர்ச் சோலைமலை கிழவோனே!
இந்த இரண்டு அடிகளும் நக்கீரரின் திருமுருகாற்றுப்படையின் கடைசி இரண்டு அடிகள். இதற்கு நான் பொருள் சொல்லவும் வேண்டுமோ?

வரலாற்றில் ஒரு சுவையான நிகழ்ச்சி. ஒரு திருத்தலத்தில் இறைவனுக்குக் கிழவன் என்றும் இறைவிக்குக் கிழவி என்றும் பெயர். கோயில்களில் வடமொழி நுழைந்த காலத்தில் பெயர்களை முறையே விருத்தகிரீசுவரன் என்றும் விருத்தகிரீசுவரி என்றும் மாற்றி விட்டார்கள். சமயக் குரவர்கள் நால்வரில் ஒருவர் (அப்பர், சுந்தரர், சம்பந்தர் மற்றும் மாணிக்கவாசகர்) அந்தக் கோயிலுக்குச் சென்றிருக்கிறார். பெயர்களைப் பார்த்துவிட்டு, கிழவனையையும் கிழவியையும் பாடமாட்டேன் என்று கோவித்துக் கொண்டு போய்விட்டாராம். தேவாரப் பாடல் பெற்ற தலம் என்ற பெயருக்காக இறைவனுக்கும் இறைவிக்கும் முறையே பாலகிரீசுவரர் என்றும் பாலாம்பிகை என்றும் புதுப் பெயர்களை சூட்டினார்களாம். அதன் பிறகு அந்த குரவர் அந்தக் கோயிலுக்குத் தேவாரம் பாடினாராம்.

அன்புடன்,
கோ.இராகவன்