இல்லாமையிலிருந்து பிறவி தோன்றுமா?

பிறவி எங்கிருந்து வந்தது ? இல்லாமையிலிருந்து தானே பிறவியும் அதன் கர்ம வினையான பிறவிகளும் மீண்டும் மீண்டும் ஏற்படுகின்றன.

பிறவி இல்லாமை என்ற ஒரு நிலை இருந்தால் அது ஏன் முன்பு போலவே மீண்டும் பிறக்காது என்பதற்கு என்ன உத்தரவாதம் ?

கேள்வி புரியவில்லையா ? முக்தியில் இருந்து தானே முதல் பிறவி ஏற்பட்டு இருக்க வேண்டும் ?

இல்லாதிலிருந்து பிறந்து இல்லாதது (முக்தி) அடைந்தால் மீண்டும் பிறவாமை என்பது சாத்தியமே இல்லை என்கிறீர்களா ?

நான் பலரையும் கேட்டுப் பார்த்தேன்...உதட்டை பிதுக்குகிறார்கள்.

எனக்கென்னமோ பிறவு அறுப்பது என்பது சாத்தியமே இல்லை ... அது ஒரு கோட்பாடு மட்டுமே எனத் தெரிகிறது...
***

இப்படி ஒரு கேள்வியைக் கோவி.கண்ணன் 'அபிராமி பட்டர்' பதிவில் கேட்டிருந்தார். இதற்குப் பதில் சொல்வதென்றால் நெடிய பின்னூட்டம் ஆகிவிடும் என்பதால் இடுகையாக இடுகிறேன்.

***

'தத்துவக் குப்பையை மறந்திடச் செய்திடப்பா' என்று கந்த குரு கவசத்தில் ஒரு வரி வரும். இராமகிருஷ்ண பரமஹம்சரும் ஒரு முறை அவரிடம் வந்து உலகின் தோற்றத்தைப் பற்றிக் கேட்ட ஒரு பண்டிதரிடம் 'மரத்தின் பழத்தைப் பறித்துச் சுவைக்காமல் இந்த மரத்தில் எத்தனை இலைகள், எத்தனை காம்புகள், எத்தனை பிஞ்சுகள் என்று கணக்கெடுக்கும் வீண் வேலை எதற்கு?' என்று பதில் சொன்னார் என்றும் படித்திருக்கிறேன். ஆனாலும் தத்துவம் என்பது ஒரு போதை போல் தள்ளாட வைக்கிறது. புரிகிறதோ இல்லையோ படிக்கவும் பேசவும் எழுதவும் 'தத்துவம்' என்ற துறை ஒரு நல்ல ஊக்கத்தைத் தருகிறது. தத்துவத்தைப் பற்றி நீட்டி முழக்காமல் கோவி.கண்ணனின் கேள்விக்கு வேண்டிய அளவு மட்டும் பேசி முடிக்கலாம் என்று இருக்கிறேன். அதனால் புரிந்தும் புரியாமலும் இருப்பது போல் தோன்றலாம். பாற்கடலை நக்கிக் குடித்துத் தீர்க்க நினைத்தப் பூனையை நினைத்துக் கொள்ளவும் (இது கம்பனின் உவமை). அந்தப் பூனையே அடியேன்.

***

இல்லாமை என்ற ஒன்றை கோவி.கண்ணன் சொல்கிறார். முக்தி, மோக்ஷம், வீடுபேறு போன்றவை குறிக்கும் ஒரு நிலையை இங்கே இல்லாமை என்ற சொல்லால் சொல்கிறார். அந்த நிலை 'எதுவுமற்ற நிலை' என்பது பௌத்தமும் அத்வைதமும் சொல்லும் நிலை. மற்ற இந்தியத் தத்துவங்கள் அந்த நிலையை இல்லாமை என்று சொல்லவில்லை. கோவி.கண்ணனுக்கு பௌத்தத் தத்துவம் பிடிக்கும் என்று தெரியும்; அதனால் அவர் அந்தச் சொல்லைப் பயன்படுத்தியுள்ளார் என்று புரிந்து கொள்கிறேன்.

***

இந்தியத் தத்துவங்கள் ஒவ்வொன்றாக எடுத்துக் கொண்டு கோவி.கண்ணனின் கேள்விக்குப் பதில் தேடலாம். ஆனால் அவை நிறைய இருக்கின்றன. அதனால் பௌத்தம், அத்வைதம், சைவ சிந்தாந்தம், விசிஷ்டாத்வைதம் (தமிழக வைணவம்), த்வைதம் - இந்தத் தத்துவங்களை மட்டும் இங்கே எடுக்கிறேன் - எனக்கு இவற்றில் மட்டுமே கொஞ்சம் பழக்கம் உண்டு. சமணம், காஷ்மீரச் சைவம், லிங்காயதம் (வீர சைவம்), நிம்பார்க்கரின் வைணவம், துளசிதாசரின் வைணவம், சைதன்யரின் கௌட வைணவம் (அசிந்த்ய பேத-அபேதம்), பாஸ்கரம், சைவாத்வைதம், சார்வாகம் போன்ற பல தத்துவங்களைப் பற்றிப் பேசவில்லை.

***

பௌத்தம்:

முதலும் முடிவும் ஆன நிலை சூன்யம் - எதுவும் இல்லாதது - இல்லாமை. இங்கே நான், எனது, உலகம், இன்பம், துன்பம் என்று தோன்றி நிற்பவை எல்லாமே கணப்பொழுதில் தோன்றி மறைபவை. எதுவுமே உண்மையில்லை. இது பௌத்தத் தத்துவத்தின் சுருக்கம்.

இந்தத் தத்துவத்தின் படி - ஏற்படும் பிறவித்தொடரும் அந்தத் தொடரைத் பிணைத்து வைக்கும் வினைப்பயன்களும் இல்லாமையிலிருந்து ஏதோ ஒரு நொடியில் தோன்றியது. தோன்றிய காரணம் - தெரியாது; தெரிந்து கொள்ளவும் முடியாது. அந்த பிறவித் தொடரைப் பிணைக்கும் வினைப்பயன்களைத் தொலைத்தவுடன், பிணை அறுந்து, பிறவித் தொடர் முறிந்து இல்லாமையில் சேர்ந்துவிடுகிறோம். இது நிர்வாணம் என்றும் சொல்லப்படும்.

இதோடு பௌத்தம் நின்றுவிடுகிறது. இங்கே அடுத்த நிலையை எடுத்து, அப்படி இல்லாமையில் சேர்ந்த பின் மீண்டும் அந்த இல்லாமையிலிருந்து பிறவி ஏற்படலாம் அல்லவா என்ற கேள்வியைக் கேட்டால் இந்தத் தத்துவப்படி - ஆமாம் - என்பதே பதில்.

***

அத்வைதம்:

பெயர், உருவம், குணம் என்று ஒன்றுமே இல்லாத இறைச்சக்தி ஒன்று மட்டுமே உண்டு. இங்கே நான், எனது, உலகம், இன்பம், துன்பம் என்று தோன்றும் எல்லாமே அந்த இறைச்சக்தியே. வேறொன்றும் இல்லை. இரண்டாவதாக மற்றொன்று இல்லை என்றதால் இந்தத் தத்துவத்திற்கு அத்வைதம் - இரண்டில்லாதது என்று பெயர். உண்மையான அந்த இறைச்சக்தியைத் தவிர்த்து மற்றவை எல்லாம் பொய். பழுதையில் தோன்றும் பாம்பு போல், சிப்பியில் தோன்றும் வெள்ளியைப் போல், கானலில் தோன்றும் நீரைப் போல் இவை எல்லாம் இறைவனில் தோன்றும் பொய்த் தோற்றங்கள்.

இந்தப் பொய்த் தோற்றங்கள் ஏதோ ஒரு நொடியில் எழுந்தது - எழுந்த காரணம் தெரியாது; தெரிந்து கொள்ளவும் இயலாது. பொய்த் தோற்றங்கள் தோன்றியவுடன் பிறவியும் பிறவித்தொடரும் அந்தத் தொடரைப் பிணைக்கும் வினைப்பயன்களும் தோன்றின. உண்மையை உணர்ந்த ஞானத்தால் இந்தப் பொய்த் தோற்றங்கள் தொலையும்; அப்போது அந்த ஞானத்தீயில் கரும வினைப்பயன்கள் தூசாகும்; உண்மை நிலையான இறை நிலை தோன்றும்; அதற்கு ஜீவன் முக்தி, பிரம்ம நிர்வாணம் என்றும் பெயர்.

இங்கே இல்லாமை என்று சொல்லவில்லை. பௌத்தத்தில் 'ஒன்றுமே இல்லை' என்ற சூனிய வாதம் இருக்கும் போது இங்கே' இறைச்சக்தி ஒன்று உண்டு' என்ற ஏகத்துவ வாதம் இருக்கிறது. ஆனால் 'உருவம், பெயர், குணம் இல்லாமை' என்ற நிலையே இறை நிலை; அதுவே முக்தி என்று சொல்கிறது. அதனால் இங்கேயும் இல்லாமை பேசப்பட்டதாகச் சொல்லலாம்.

இந்த இல்லாமையை அடைந்த பின் மீண்டும் அந்த இல்லாமையிலிருந்து பிறவி தோன்றாமல் போகுமா? என்ற கேள்வி கேட்டால், இந்தத் தத்துவத்தில் அதற்கு விடை சொல்லவில்லை - பிறவி எப்படி தோன்றியது என்பதற்கு விடை இல்லாததால் 'ஆமாம்', 'இல்லை' என்ற பதில் சொல்ல முடியாது. உதட்டைப் பிதுக்கவேண்டியது தான்.

***

சைவ சிந்தாந்தம்:

பசு (உயிர்), பதி (இறைவன்), பாசம் (கருமவினை, உலகங்கள்) என்று மூன்றுமே உண்மை. பசுவும் பாசமும் பதிக்கு அடங்கியவை. பதியின்றிப் பசுவும் பாசமும் இருக்க இயலாது. பசு பதியுடன் சேர்ந்து இருக்கும் நிலை முக்தி. பசு பாசத்துடன் சேர்ந்து இருக்கும் நிலை பிறவிப் பெருங்கடல்.

பதியின் இச்சைப்படி பசு பாசத்துடன் இணைந்து பிறவி எடுத்தது. பதியை மறந்தது. கரும வினைப் பிணையினால் பிறவித் தொடர் ஏற்பட்டது. இறையருளால் அவனே குருவாக வந்து அருளும் போது பதியுடன் சேர்ந்து இருப்பதே பசுவின் இயற்கை என்று உணர்ந்த பசுவின் கருமவினைப்பயன்கள் பதியின் அருளால் கருகி பதியுடன் பசு சேர்கிறது.

இங்கே இல்லாமை என்ற நிலையே இல்லை. என்றும் உள்ளவன் ஈசன். அவனுடன் உயிர் சேர்ந்து இருப்பது மரணமிலாப் பெருநிலை. அந்த நிலையை அடைந்த பின் மீண்டும் பிறவி ஏற்படுமா என்றால் 'பதியின் இச்சைப்படி ஏற்படலாம்' என்பதே பதில்.

***

விசிஷ்டாத்வைதம்:

அறிவுள்ளது (உயிர்), அறிவில்லாதது (உலகம்), இறை என்று மூன்றுமே உண்மை. உயிரும் உலகமும் இறையின் உடலாக இருக்கின்றன. உயிர் இன்றி உடல் எப்படி இயங்க முடியாதோ அது போல் இறையின்றி உயிரும் உலகமும் இயங்காது. உயிருக்கு அடங்கியது உடல்; அது போல் இறைக்கு அடங்கியவை உயிரும் உலகமும். உயிரும் உலகமும் இறையிலே இருப்பதால் 'ஒன்றே உள்ளது' என்று சொல்லும் போது 'உயிரையும் உலகையும் உடலாகக் - விசிஷ்டமாகக் - கொண்ட இறை ஒன்றே உள்ளது' என்று பொருள். அதனால் இதற்கு 'விசிஷ்ட அத்வைதம்' என்று பெயர். உண்மைப் பொருள் ஒன்று என்றாலும் சரியே; மூன்று என்றாலும் சரியே.

இறையின் இச்சைப்படி உயிரும் உலகமும் இணைந்தது. பிறவியும் வினைப்பயன்களும் பிறவித் தொடரும் ஏற்பட்டது. இறையருளால் இறைவனுக்கு அடங்கி இருப்பதே தன் இயற்கை நிலை என்று உயிர் உணர்ந்து அவனை அன்புடன் தொழும் போது அவன் அருளால் பிறவித் தொடர் நீங்கி அவனுடன் இணைகிறது. இணைகிறது என்றால் உப்பு கடலுள் கரைந்து காணாமல் போவது போல் இல்லை. தனி உயிராக அந்த நிலையிலும் இறைவனுடன் இணைந்து இருக்கிறது (சைவ சிந்தாந்தத்திலும் அப்படியே).

இங்கேயும் இல்லாமை என்ற நிலையே இல்லை. இறைவனுடன் உயிர் இணைந்து நிற்பதே முக்தி. அந்நிலையை அடைந்த பின் பிறவி ஏற்படுமா என்றால் 'இறைவனின் திருவுள்ளத்தின் படி ஏற்படலாம்' என்பதே பதில்.

***

த்வைதம்:

அறிவுள்ளது, அறிவில்லாதது, இறைவன் என்ற மூன்றுமே உண்மை. அறிவுள்ளவைகளிலேயே பல வகை உண்டு. அறிவில்லாதவைகளிலேயே பல வகை உண்டு. இறைவன் ஒருவனே. இவற்றில் எந்த இரண்டை எடுத்துக் கொண்டாலும் அவை நடுவே பல வேறுபாடுகளைக் காணலாம். இறைவனுக்கும் உயிருக்கும் வேறுபாடுகள் உண்டு; இறைவன் - உலகம், உலகம் - உயிர், ஒரு உயிர் - மற்றொரு உயிர், ஒரு அறிவில்லாத பொருள் - மற்றொரு அறிவில்லாத பொருள் - இப்படி எந்த இரட்டையை எடுத்தாலும் அவை நடுவே வேறுபாடுகள் உண்டு. அந்த வேறுபாடுகளைப் பேசுவதால் இந்தத் தத்துவத்திற்கு த்வைதம் - இரண்டைப் பேசுவது என்று பெயர்.

இறைவன் மேலானவன். எல்லாவற்றையும் உடையவன். எல்லாமே அவனுக்கு உடைமை; அவனுக்கு அடங்கியவை. என்றுமே அவை இறைவனுடன் கூடி நிற்க முடியாது. அவனுடைய இச்சைப்படி எல்லாம் நிகழ்கிறது. அவனுடைய இச்சைப்படி உயிரின் பிறப்பு, வினைப்பயன், பிறவித்தொடர் தோன்றுகின்றன. அவனின் இச்சைப்படி அவனிடம் பக்தி ஏற்படுகிறது. அவனுடைய இச்சைப்படி அந்தப் பக்தியின் பயனாக பிறவித்தொடர் அறுகிறது.

இங்கும் இல்லாமை இல்லை. அப்படி அறுந்த பிறவித்தொடர் மீண்டும் தோன்றுமா என்ற கேள்வி எழுந்தால் 'அவனுடைய இச்சை அதுவானால் தோன்றும்' என்பதே விடை.

***

பிறவி எப்படி முதலில் வந்தது, வினைப்பயன் எப்படி முதலில் வந்தது என்ற கேள்வியை நம் தத்துவங்கள் ஆராயவில்லை. பிறவியை எப்படி அறுப்பது, வினைப்பயனை எப்படி நீக்குவது, வினைப்பயனில் எத்தனை வகை, முக்தி நிலை என்றால் என்ன, போன்றவைகளையே அவை அதிகம் பேசுகின்றன. அதனால் கோவி.கண்ணன் கேட்டது போல் ஒரு கேள்வி எழும் போது முதலில் உதட்டைப் பிதுக்குவதே பதிலாக அமைகிறது. நானும் அதனையே செய்தேன். செய்யும் போதே தோன்றிய பதிலை இங்கே சொல்லியிருக்கிறேன். இந்தத் தத்துவங்களைக் கரைத்துக் குடித்தவன் இல்லை அடியேன். அரைகுறை அறிவு அபாயம் என்பார்கள். என் அரைகுறை அறிவு இந்த இடுகையில் நன்கு தென்படும். குறை பொறுத்தருளுங்கள்.